Θεόδωρος Κουτρούκης
 Θα σας διηγηθώ μια μικρή ιστορία. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’70 και ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Χαρίλαος Χαραβόπουλος ολοκλήρωνε το ξενοδοχείο που έχτιζε σε ένα προνομιακό από άποψη θέας σημείο του Ωραιοκάστρου. Είχε ήδη αποφασίσει να δώσει το όνομα του -Χάρης- στο νεόδμητο χώρο φιλοξενίας, όταν ενέσκηψε ένα δίλημμα: το ξενοδοχείο θα ήταν καλύτερο να βαπτιστεί με ξενόγλωσση επωνυμία για λόγους μάρκετινγκ. Πως όμως θα έπρεπε να γραφτεί το όνομα του με λατινικούς χαρακτήρες, Haris ή Harry; Καθώς ο πατέρας μου συνεργαζόταν με τον Χάρη Χαραβόπουλο κι εγώ φοιτούσα σε φροντιστήριο αγγλικών, επιστρατεύτηκα για να συνδράμω τη λύση του γρίφου. Μερικές συζητήσεις με την καθηγήτρια αγγλικών βοήθησαν να αποσαφηνίσω ότι το όνομα Harry παραπέμπει σε κάποιον αγγλοσάξονα ιδιοκτήτη ξενοδοχείου, ενώ το Haris ήταν η εκδοχή του ελληνικού υποκοριστικού ονόματος με λατινικούς χαρακτήρες. Ο πατέρας μου ζήτησε να εκθέσω τον προβληματισμό μου στον Χάρη Χαραβόπουλο, ο οποίος με κοίταζε κι άκουγε προσεκτικά. Δεν είπε τίποτε. Μερικές εβδομάδες αργότερα μια έκπληξη με περίμενε καθώς πήγαινα με το λεωφορείο στο Ωραιόκαστρο. Εκεί, στο τέρμα της οδού Θεσσαλονίκης μια μεγάλη πινακίδα με γαλάζια και κόκκινα γράμματα καλούσε ολόκληρο το χωριό να καμαρώσει το νέο του απόκτημα: Hotel Haris

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top