Λίγες κουβέντες με τον Βασίλη Λέκκα, στο Ωραιόκαστρο.

 Γεννήθηκε το 1960 στις Σέρρες από πρόσφυγες γονείς Θρακιώτες. Σε μικρή ηλικία η οικογένειά του μετακινήθηκε στην Θεσσαλονίκη και σε νεαρή ηλικία στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 έκανε  τα πρώτα του μουσικά βήματα στα  νυχτερινά μαγαζιά της  Θεσσαλονίκης. Τα  βήματα αυτά τον οδήγησαν τελικά λίγα χρόνια αργότερα στην νυχτερινή μουσική Αθήνα.  Για να τον ακούσει τυχαία ένα βράδυ του ΄80 ο Μάνος Χατζηδάκης και να αρχίσει μια μεγάλη πορεία ενός μοναδικού ερμηνευτή  στο ελληνικό  τραγούδι. Από αυτό το σημείο  ξεκίνησε και η κουβέντα μας με τον Βασίλη Λέκκα.

Πώς έγινε η συνάντηση σας με τον Χατζηδάκη;

Τυχαία. Ήρθε με την παρέα του, την Μελίνα, τον Ζυλ Ντασέν,τον Άρη Δαβαράκη κ.α για άλλο λόγο στο νυχτερινό μαγαζί που τραγουδούσα και με άκουσε. Μετά  με κάλεσε κοντά τους και  μου είπε «τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;»  και μου ζήτησε να σταματήσω να  τραγουδάω σε  τέτοια μαγαζιά.

Και εσείς τι κάνατε;

Αυτό που μου είπε ο Χατζηδάκης. Από την άλλη μέρα ή μάλλον νύχτα σταμάτησα να τραγουδάω στο  νυχτερινό  μαγαζί και  έψαξα  να βρω δουλειά  για να λύσω το βιοποριστικό μου πρόβλημα. Βρήκα σε ένα επιπλοποιείο.

Και με την μουσική;  

Με την μουσική δεν σταμάτησα ούτε λεπτό. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο μου με αυτήν ασχολιόμουν. Τον μυαλό μου είχε μείνει στην συνάντηση με τον Χατζηδάκη και κάτι περίμενα.

 Πότε ξαναβρεθήκατε;

Πέρασαν πάνω από έξι μήνες και μια μέρα το αφεντικό στο επιπλοποιείο με φώναξε στο τηλέφωνο. «Σε ζητάει ο Χατζηδάκης»!!!

Πώς έγινε αυτό;

Όταν ήρθε η ώρα και ο συνθέτης με θυμήθηκε, έψαξε να με βρει. Κινητά δεν υπήρχαν εκείνα τα χρόνια και έψαξε και βρήκε πρώτα το τηλέφωνο της οικογένειας μου στη Θεσσαλονίκη και από αυτήν έμαθε για το επιπλοποιείο, όπου με πήρε τηλέφωνο.

Η συνεργασία στη συνέχεια   άρχισε αμέσως;

Ναι με το έργο του Μάνου Χατζιδάκι «Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗΣ». Αυτό το  έργο αποτέλεσε άλλωστε και την απαρχή μιας μακράς συνεργασίας με τον συνθέτη που περιελάμβανε  οκτώ δίσκους, πολλές συναυλίες στην Ελλάδα στη Ευρώπη, καθώς επίσης και θεατρικές παραστάσεις.
Την επόμενη χρονιά το 1981 ακολούθησε με προτροπή του Χατζηδάκη η συμμετοχή μου σαν τραγουδιστής στους μουσικούς αγώνες που οργάνωνε στην Κέρκυρα.

Επομένως η συνεργασία με τον Χατζηδάκη υπήρξε καθοριστική.

Ε βέβαια, δεν θα μπορούσε άλλωστε, να συνεργάζεσαι με τους κορυφαίους συνθέτες και ποιητές (Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ελύτη, Γκάτσο)που πλάθουν την νεότερη μυθολογία του τόπου μας και να μην επηρεαστείς. Μου καθόρισαν τις επιλογές μου, το ήθος και το ύφος, ιδίως εμένα που βρισκόμουν στο ξεκίνημα της πορείας μου.

Στο μυαλό μου έρχεται πάντα η  ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα στην «μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων» που ακούγαμε όταν ήμουν στο στρατό. Δεν φανταζόμουν ποτέ, όταν άκουγα την συγκλονιστική ερμηνεία του που στη συνέχεια  θα επηρέαζε μια ολόκληρη γενιά τραγουδιστών, ότι θα καθόμουν μετά από τόσα χρόνια στο ίδιο τραπέζι με αυτόν τον χαρισματικό ερμηνευτή κι άνθρωπο Βασίλη Λέκκα και θα μιλάγαμε για το τραγούδι και την πορεία του, εδώ στο Ωραιόκαστρο. Βασίλη Λέκκα σε ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα πρόσφερες και προσφέρεις κι ας λέει ο στίχος ενός άλλου αγαπημένου τραγουδιού  ....Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα..