ΓΟΤΘΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)

ΑΛΦΑ του Κενταύρου και δη του… Μινώταυρου, ο τόπος μας. Στο άλφα κεφαλαίο (χωρίς κεφάλαιο) θα βρείτε και το νεολογισμό περί  «ασάφειας δημιουργικής». Ακόμη, στο Άλφα η Αμυγδαλέζα και το «στιγμιαίο» λάθος ανοίγματος, η «Αγγελική» του Ξηρού κι ο Άνθιμος για τη μετάβαση σε τόπους… χλοερούς. Ουρί του παραδείσου δεν θα υπάρχουν, ούτε βουνά από ρύζι-μόνο ο μη καταργημένος ΕΝΦΙΑ να μας ταλανίζει…

ΒΗΤΑ κατηγορίας πολίτες, μας θεωρούν ακόμη οι Ευρω-και-παίοι. Την ορθογραφία της λέξεως, επιλέξτε την εσείς, κατά το δοκούν. Στο Βήτα κι ο Βαρύς υφάκης, μονίμως στη πρωτοκαθεδρία της κυβέρνησης, των ανά τας Ευρώπας επαφών και των συνεντευξιακών πλάνων μετά ώτων αεροπλάνων.

ΓΑΜΑ το τρίτο γράμμα της γοτθικής αλφαβήτου. Λέξη κλειδί που δε λείπει από το φρασεολόγιο του Νεοέλληνα. Γάμα θεωρούν εαυτούς οι κουρσάροι της ψήφου μας, ενώ εμείς τους προσθέτουμε ένα «τα» στο τέλος, ως πιο εύηχο.

ΔΕΛΤΑ του ποταμίου και στις όχθες συριζίου, κάθονται και θρηνούν οι πρασινοπροφήτες Ιερεμιάδες που έχασαν και το καλάθι και το κοφίνι με τα αφρόψαρα και τα γατόψαρα. Τους απέμειναν ελάχιστοι κοκοβιοί που κι αυτοί, αφού «τσίμπησαν» το… τυράκι στο σαντουιτσάκι, προτείνουν για τους αποδέλοιπους… «ξυδάκι».

ΕΨΙΛΟΝ και στης Euro και βύζιον την ποδιά, σφάζονται παλικάρια και μορφονιές πλουμιστές και χρυσοκεντητές. One last breath τετραμήνου θα διαρκέσει η περίοδος χάριτος και μετά θα δεις την ιστορία του ευρώ να ξαναγράφεται. Ή… να διαγράφεται.

ΖΗΤΑ και «στο ζήτα» ξαναπέσαμε. Δώκε και μένα καλέ κυρία Μέρκελ, ζήτουλας είμαι και πάλι, απλά τώρα επιζητώ δανεικά με «εθνική αξιοπρέπεια».

ΗΤΑ με διπλό το ταυ. Η ήττα των προσδοκιών μα και των ιδεολογιών, που έγιναν τραβεστί και εκδίδονται τα βράδια στη Συγγρού των τηλεκάναλων.

ΘΗΤΑ, το γράμμα με το οποίο ξεκινά το θέατρο του παραλόγου… Ανεβάζουμε εδώ και χρόνια την παράσταση «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» μα στη τελευταία σκηνή, την κάνει γυριστή η «φαλακρή τραγουδίστρια» που τραβάει τα μαλλιά της…

ΓΙΩΤΑ Παναγιώτα που είν’ ο Παναής; Έχασε τη δουλίτσα του και άμε να τη βρεις. Μην τη βρήκαν στα προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης, πάρε κουπονάκι κι άντε να φας λιγάκι; Μην έπεσε στα κοινωνικομερισματοποιημένα λαπιτόπια; Μη βρέθηκε στα τροφεία των δεητζήδων, ή έγινε δέηση των αεριτζήδων;

ΚΑΠΑ ΛΑΜΔΑ. Στα «και λοιπά» καταγράφονται ως άνεργες οι προσδοκίες των νέων παιδιών που τους έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον, ομού με το παρόν. Γκασταρμπάιτερ χωρίς γυρισμό, σε τόπους χωρίς λυρισμό.

ΜΗ! Μην το βάζετε κάτω! Μην λυγίσει κανείς! Ψηλά τα κεφάλια και κρατήστε το νου ζωντανό. Τη θέληση ισχυρή. Κι αυτή τη δίψα για «αξιοπρέπεια» που προσδιορίζει τον Έλληνα ΜΗ την αφήνετε να τρυπώνει στα ανήλιαγα, σαν κατσαρίδα που τρέχει να κρυφτεί στους υπο-νόμους!

ΝΙ. Με ένα νι ή δυό σε …νι, το νι και το νι σέρνουν καράβι κι ας μην το έχεις καταλάβει.

Ξενάκι είμαι και θα ρθω στην πόρτα σου να κοιμηθώ. Γιατί αλλού δεν έχω… προσμένω ακόμη το επίδομα ενοικίου που θα φτάσει με τη χελώνα καρτέρα-καρτέρα.

Ο Οδυσσέας... μόνος του πια περιπλανιέται στα κυματισμένα όνειρα και τις θαρραλέες ελπίδες. Μαρτιάτικες καταιγίδες όσα αποτελούσαν τις "σταθερές" του, χαμένα φύλλα στον άνεμο οι ιδεολογίες του, απέχει μακράν ο αναθρώσκων καπνός της εθνικής "Ιθάκης" και τα πρόσωπα της εξουσίας είναι οι παλιοί μας «σύντροφοι» που τους μετέτρεψαν σε χοίρους τα μαγικά της Κίρκης...

ΠΙ και πίσω από τις λέξεις, ήρθε κι ο Αλέξης. Πίσω από την ψήφο, ψάχνω… τυμβωρύχο! Να συλήσει το κενοτάφιο της εξουσίας όπου ανωφελείς σκώληκες αποδομούν ακόμη το ημιθανές σώμα του έθνους.

ΡΟ στη ροή του δυναμικού και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ν' απλώνεται η δύναμη, από τον ένα στον άλλο. Μια μικρή ανάσα ελπίδας ή κατά το…. άσμα όλα-τα-είχε-η-μαριωρή-ο-φερετζές-της-έλειπε, one last breath.

ΣΙΓΜΑ και σύρμα. Κρεμιούνται σε αυτά, με μανταλάκια παλιά, όσα κάποτε θεωρούσαμε ακριβαποκτημένα. Της υπερκατανάλωσης τα υποπροϊόντα και της ευμάρειας την επίπλαστη εικόνα.

ΤΑΦή και τύμβος Αμφίπολης που ξαφνικά «ξεφούσκωσε». Ποιος νοιάζεται πια για το Μεγαλέξαντρο όταν μονοπωλεί στις ειδήσεις ο ΜεγαΓιάνης;

ΥΨΙΛΟΝ σαν ποίημα του Υψηλάντη και σαν υπερήφανο αγκάλιασμα του ουρανού που σμίγει με τη θάλασσα και κάνει τις καρδιές να ελπίζουν.

ΦΙ και στο φιλί του Γοτθικού Ιούδα, βγάζουμε τη γλώσσα κοροϊδευτικά. Σα παιδάκι ατιθάσευτο η Ελλάδα ψάχνει τρόπο να βγει από το επτασφράγιστο μνημονιακό ντουλάπι των χρεωλυτικών τοκογλυφικών ευρωπαϊκοσυντεχνιακών «φιλανθρωπιών». Οπότε…

Χτενίζουμε τα ξέπλεκα μαλλιά προτού πάμε στον πόλεμο και…

ΨΙθυριστά, ξαναπλέκουμε κότινους. Μασάμε δάφνες.

Ω. Μέγα και μικρό. Ως θαυμαστικό στο όχι μας.  Όχι, ρε... δεν θα επιτρέψουμε και πάλι στους λαθρόχειρες της Ελλάδας να μας μετατρέψουν σε αυτόχειρες....!