ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ

                               

            Υπάρχει το ενδεχόμενο να βγούμε από την κρίση;  Η λογική λέει όχι. Όταν κάποιος χρωστάει ολόκληρο το ετήσιο εισόδημα του και μισό παραπάνω, δηλαδή το 150%  των εισοδημάτων κάθε χρόνου, δεν υπάρχει τέχνασμα που να του εξασφαλίζει την αποπληρωμή του χρέους του, συν την συντήρησή του. Αυτά λένε τα νούμερα και η λογική. Έρχεται όμως ο πολιτικός λόγος των δύο κομμάτων, που στην περίπτωση αυτή γεννάει φόβο, με λόγια κούφια, προκλητικά, λες και ζούμε σε άλλη χώρα και αυτό που βιώνουμε είναι ο παράδεισος για εμάς, με λέξεις που στοχεύουν στην παράλυση της βούλησης, να προσπαθούν να μας εμποδίσουν να επικοινωνούμε με τους γύρω μας, σε αυτά που μας ενώνουν. Μπουχτίσαμε από πολιτικούς λόγους άδειους, με μια προοπτική ενός μέλλοντος στο πουθενά της πολιτικής διαστρέβλωσης. Και από την άλλη να έχουμε κυβερνητικά κανάλια να μοιράζουν πληθωρικά επαίνους και συγχαρητήρια των επιτηρητών της οικονομίας για τις επιτυχίες της κυβέρνησης, σαν να απέχουμε πλέον ελάχιστα από την έξοδο στη σωτηρία.

            Στους πολίτες που διαθέτουν σκέψη και κρίση, είναι παρανοϊκό σήμερα να αισιοδοξούν κάτω από αυτές τις συνθήκες του μνημονίου. Είναι λογικό να πνίγονται από την οργή και τον θυμό του απελπισμένου, και να φοβούνται. ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΛΠΙΔΑ, ΜΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ. Να μην ξεχάσουμε ποτέ, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, τους όρους του μνημονίου που υπέγραψαν ο Βενιζέλος μαζί με τον Σαμαρά, όρους που μόνο φεουδάρχες επέβαλλαν άλλοτε σε δουλοπάροικους.                    ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

            Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία που θα το πιστέψει, θα το εξηγήσει, δεν θα φοβηθεί και θα τολμήσει. Στις σημερινές ηγεσίες, βλέπουμε φοβισμένα ανθρωπάκια που το βάζουν στα πόδια μόλις αντικρίσουν ξένους τραπεζίτες, μια κυβέρνηση που παραπαίει, ενώ η χώρα βουλιάζει, και οι ίδιοι νομίζουν ότι μπορούν να σωθούν. Εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πολιτεύονται λέγοντας ψέμματα. Δεν μιλάνε για την επερχόμενη λαίλαπα του Ιουνίου, που θα δώσει ένα ακόμα γερό χαστούκι στα εισοδήματα των ήδη φτωχών ελλήνων, αλλά προσπαθούν να σπείρουν τον φόβο, με την χρεωκοπία της χώρας, που οι ίδιοι ήδη την χρεωκοπήσανε, νομίζοντας για μια ακόμα φορά, ότι οι πολίτες είναι ανθρωπάκια σαν κι αυτούς. Η κοινωνία είναι αυτή που θα πρέπει να δείξει ασύλληπτη ωριμότητα και αντοχή. Είναι τουλάχιστον χρέος της δικής μας γενιάς, απέναντι στα παιδιά μας, εμείς που εκθρέψαμε τα τέρατα αυτής της πολιτικής, που μας κυβερνα 40 χρόνια, εμείς να αλλάξουμε την πορεία του τόπου προς τα εμπρός.

          Η τύχη, μας λέει ο Μακρυγιάννης, έχει τους ΕΛΛΗΝΕΣ πάντοτε ολίγους. Παλαιόθε ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα μαγιά. Αυτή τη μαγιά τη λέω σπίθα. Είναι η σπίθα που καίει αθάνατη μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Αυτό είναι το μυστικό της. Καίγεται, γίνεται στάχτη, και από την στάχτη ξεπετιέται ανανεωμένη. Δεν θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη. Όχι δεν μπορεί. Σίγουρα υπάρχει μέσα της κάτι το αναπάντεχο, το ακατάπαυστα ανανεούμενο, το αληθινά Θεϊκό.

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ