Η περίφραξη και οι... δρόμοι της!

Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου

O τάφος που... "ζωντάνεψε" τη Μακεδονία! Ε, δεν είναι και λίγο αυτό. Στην περιοχή και στην... εποχή μας, κάτι ευοίωνο να... γίνεται, κάτι τόσο παλιό να εμπνεύει. Ο ταφικός τύμβος της Μεσολακκιάς τα κατάφερε μόνο με μια...  οσμή ένδοξου θανάτου. Θέριεψε όνειρα, κινητοποίησε δυνάμεις για... δάφνες, δημιούργησε ελπίδες.  

Ναι, το παρελθόν στα μάτια των... σύγχρονων, φαντάζει πιο φωτεινό, ακόμη και κάτω, πολύ βαθιά στη γη, δίπλα σε φέρετρα, σε σωρούς, σε λάφυρα, σε ό,τι άφησαν ανέγγικτο, άσπιλο, "αρχαιοκάπηλοι", νόμιμοι και... παράνομοι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες. 

Μια περίφραξη, μια τούμπα, μερικοί εργάτες με αξίνες και κινητά στα χέρια, ειδικοί και ...ανειδίκευτοι  - μακριά ή κοντά στην ανασκαφή, με ή χωρίς κάμερες και μικρόφωνα - άνοιξαν διάπλατους ορίζοντες. Οξύμωρο, αλλά αληθινο. Μια περίφραξη να ανοίγει δρόμους, να... "απογειώνει", να  "καθαρίζει" τον αέρα!

Δεν πειράζει, ας μη βρεθεί... τίποτε, όπως προτιμούν ή περιμένουν ορισμένοι και κουρασμένοι. Δεν πειράζει, ας απογοητεύσουμε κι ας απογητευθουμε... πάλι με την εγκατάλειψη αρχαιολογικών χώρων ή με τις μικρότητες αιρετών και διορισμένων που διαγ(κ)ωνίζονται για το ποιος έδωσε περισσότερα χρήματα των... φορολογουμένων, σε επίμονες και επίπονες προσπάθειες, της ψυχής, άλλων.  

Ο τάφος... ζωντάνεψε την πατρίδα μου, την κεντρική Μακεδονία, το νομό Θεσσαλονίκης, το νομό Σερρών, τους δρόμους με τα παλιά γιοφύρια, τα παρατημένα χωράφια, τις πλατείες και τα καφενεία, τα αφηγήματα μικρών και μεγάλων, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Νεοέλληνα, τη ζήλεια των εχθρών, τις αφετηρίες για το καινούριο, την προοπτική. 

Έπαψε να είναι ταφικό μνημείο. Ειναι μνημείο βαθιάς... χαράς πως επειδή κάτι σπουδαίο έζησαν άλλοι σ´αυτό τον τόπο (όπου σήμερα κυριαρχούν "τάφοι" μιζέριας και παρακμής) μπορεί να το ζήσουμε κι εμείς. Γι αυτό μας ενδιαφέρει ή καλύτερα μας... συγκινεί. 

Ειναι ανασκαφή και στο... μέσα μας και θέλουμε να βγάλει  -να το ξεθάψουμε εμείς - κάτι σπουδαίο, κάτι που όλοι... παραχώσαμε μπροστά στα καθημερινά του φόβου, των φόρων, της ανάγκης, της έλλειψης, της μάταιης προσπάθειας. 

Και που ξέρεις, όταν... ονειρεύεσαι το καλύτερο, μπορεί να το ζήσεις και στην πραγματικότητα...

http://melinakarapanagiotidou.blogspot.gr