Μέχρι και τις τελευταίες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της Κυριακής της 20ης του Σεπτέμβρη 2015 οι Έλληνες ψηφοφόροι βομβαρδίζονταν ανηλεώς και σε καθημερινή βάση με στημένες δημοσκοπήσεις, με κατευθυνόμενες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, με πληθώρα εσκεμμένα στρεβλών επιθετικών δημοσιευμάτων, δεξιών και αριστερών επαϊόντων της πολιτικής σκέψης και ανάλυσης, με αναληθούς περιεχομένου αναρτήσεις στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο (ελληνικό και ξένο), με καταστροφολογικά, απαξιωτικά άρθρα και «ευφυολογήματα» ακόμα και σε μικρά τοπικά μέσα επικοινωνίας, με αλαζονικά σχόλια και ειρωνείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κ.λ.π.
Τελικά αποδείχθηκε ότι τα πυρά όλων αυτών ήταν παντελώς άσφαιρα, κατά το κοινώς λεγόμενο «τζούφια» αφού δεν άγγιξαν ούτε καν επιδερμικά τον προσδοκώμενο στόχο τους που δεν ήταν άλλος από το να κονιορτοποιήσουν τη ριζοσπαστική αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από το δεξί μέτωπο της εκλογικής μάχης πολυβολούσε αδιάκοπα η ματαίως αναθαρρήσασα συντηρητική παράταξη της Ν.Δ και των συνοδοιπόρων της, γιατί πίστεψαν ότι αίφνης ως εκ θαύματος νεκραναστήθηκαν μαζί με όλο την έντρομη κουστωδία του διαπλεκόμενου συστήματος διαφθοράς που γκρέμισε την Ελλάδα στην χειρότερη οικονομική κατάσταση που γνώρισε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της. Συγχρονισμένοι και σε αγαστή συνεργασία με τους παραπάνω το ντόπιο πολιτικό κατεστημένο που υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας άρχισε το δικό του σύγχρονο κονσέρτο κατασυκοφάντησης της 6μηνης διακυβέρνησης της χώρας, αποπειράμενο δολίως και ηλιθίως να πείσει τον ελληνικό λαό ότι για τα όλα τα δεινά του υπαίτια είναι η ολιγόμηνη θητεία της κυβέρνησης της αριστεράς.
Κατά μέτωπο εφορμούσε κυρίως δια του τύπου, το ευρωπαϊκό κατεστημένο που έβαλε μπροστά τον μηχανισμό πολτοποίησης των ελπίδων του ελληνικού λαού που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ. Αποπειράθηκε μετά το πέρας των άνισων, σκληρών και επώδυνων διαπραγματεύσεων και την ιταμή επίδειξη της οικονομικής ισχύος του, να δημιουργήσει (με οικονομικό πνιγμό) στην Ελλάδα κλίμα οργής κατά της κυβέρνησης αλλά και να γεμίσει με απογοήτευση όλους όσους στήριξαν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Από το αριστερό μέτωπο κανονιοβολούσαν συγχρόνως και οι «καθαροί» αριστεροί, οι λογής - λογής θεωρητικοί «επαναστάτες» του μαρξισμού – λενινισμού, κάποιοι δήθεν διανοούμενοι της αριστεράς» και οι κομμουνιστές του καθηλωμένου εδώ και δεκαετίες στο 5% δογματικού ΚΚΕ που αδυνατεί κάτω από οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες να πείσει τον λαό για την ρεαλιστικότητα του πολιτικού του λόγου και την πρωτοκαθεδρία του ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας.
Μάλιστα ένα μικρό μέρος πρώην συντρόφων, που παρέβλεψε και παρερμήνευσε βασικές αρχές της λαϊκής πάλης, (η οποία ιστορικά διδάσκει ότι για να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα πρέπει να «δένει» με την ορθή εκτίμηση και αποτίμηση των πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων της στιγμής) αποχώρησε, διέσπασε και έριξε την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς. Μάλιστα οι πρώην σύντροφοι έστρεψαν τα προεκλογικά πυρά τους σχεδόν αποκλειστικά στο μητρικό κόμμα αποβλέποντας στη σίγουρη (φρούδες ελπίδες) δεξαμενή αριστερών ψήφων, βαφτίζοντας ειρωνικά το κόμμα στο οποίο συμμετείχαν έως πριν από λίγους μήνες, «εναπομείναν ΣΥΡΙΖΑ» αυτοθεωρώντας και βαυκαλιζόμενοι ότι το νεοσύστατο κόμμα τους, αποτελούσε τον βασικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ.
«Το καρφί όμως όσο το χτυπάς τόσο βαθύτερα μπαίνει» είπε ο Κικέρων και το καρφί στο σώμα του συστήματος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ελληνικός λαός που είχε ήδη κάνει στις 25 του Γενάρη το πρώτο αποφασιστικό βήμα που δεν έκανε κανένας άλλος λαός στην Ευρώπη δηλαδή να εκλέξει την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ευρώπης, αποδείχθηκε γι αυτούς «ανεπίδεκτος μαθήσεως». Απέδειξε με το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης του Σεπτέμβρη ότι δεν παραπλανάται, δεν παρασύρεται, δεν εκφοβίζεται, δεν τρομοκρατείται, κοινώς κατά τη λαϊκή ρήση «δεν τρώει κουτόχορτο».
Υπερψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας πολύ καλά τις δυσκολίες που έρχονται και ταυτόχρονα έβαλε τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς αυτής στο περιθώριο. Απέδειξε ότι κατανοεί πως κανείς άλλος δεν μπορεί να του σταθεί καλύτερα, να τον στηρίξει και να πολεμήσει για τα συμφέροντα του με όσες δυνάμεις έχει. Εκτίμησε την καθαρότητα του προεκλογικού του λόγου, την πολιτική εντιμότητα του Αλέξη Τσίπρα και τον 6μηνο αγώνα που έδωσε για το λαό κόντρα στις αντιδραστικές δυνάμεις της Ε.Ε και της Γερμανικής ηγεσίας της.
Αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα απέδειξε στην πράξη. Κράτησε τη χώρα και το λαό όρθιο και όχι βορρά στις επιθέσεις των ανάλγητων δανειστών και των υποτακτικών τους. Βγήκε από τη άνιση μάχη βαριά πληγωμένος αλλά όχι παραδομένος και γονυπετής.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, αλήθεια είναι ότι η νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θέτει υπό αμφισβήτηση, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολιτική της λιτότητας που έχουν επιβάλει οι θεσμοί (Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ) στους λαούς της, ενάντια στην θέλησή τους.
Οι μαζικά επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις στην Πορτογαλία, την Ισπανία, στην Ιταλία καθώς και η γενική απεργία στο Βέλγιο, αποδεικνύει πως η απαίτηση των τεχνοκρατών να εξοφλούνται οι κεφαλαιούχοι και τα παράνομα χρέη, με κόστος την καταστροφή ενός κοινωνικού μοντέλου που μετρίαζε τα δεινά του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, δεν γίνεται πλέον αποδεκτή – αντίθετα, επισημαίνεται ότι μια άλλη λογική είναι εφικτή. Μπροστά σε μια τέτοια απειλή για τα συμφέροντά τους, οι υπηρέτες της χρηματοπιστωτικής «σταθερότητας» στην Ευρώπη είναι διαρκώς έτοιμοι για κάθε είδους εκβιασμό προκειμένου να σφετεριστούν την Δημοκρατία στην Ελλάδα και αλλού.
Αυτοί που αφήνουν να συρρικνώνονται οι ελευθερίες στην Ουγγαρία του ακραία νεοφιλελεύθερου Βίκτωρ Όρμπαν στο όνομα του σεβασμού της καθολικής ψηφοφορίας, επιθυμούν διακαώς να επεμβαίνουν στην εσωτερική πολιτική ζωή ενός κράτους. Εξ’ άλλου είχαν συνηθίσει τους πρόθυμους οσφυοκάμπτες της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ που υπέγραφαν αναντίρρητα οτιδήποτε τους έρχονταν μεταφρασμένο από το Βερολίνο και που συνομολογούσαν ότι το υπέρογκο χρέος της χώρας είναι βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο και συνεπώς δεν έχρηζε διαπραγμάτευσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε σε αυτούς τους λίγους μήνες να αναδείξει σε όλη την Ευρώπη πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρόβλημα ολόκληρης της Ευρώπης και ότι αυτό που διακυβεύεται θα μπορούσε να σημάνει την αρχή μιας καινούργιας ευρωπαϊκής μοίρας.
Ο ελληνικός λαός, πατέρας της Δημοκρατίας αλλά σήμερα μάρτυρας της λιτότητας,αποφάσισε ως κυρίαρχος για το μέλλον του.
Στις 20 του Σεπτέμβρη ο λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την ισχυρή εντολή που ζητούσε. Εντολή δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλαγών στο κράτος, στην οικονομία και στην κοινωνία. Εντολή να κυβερνήσει χωρίς ταλαντεύσεις και συμβιβασμούς. Να τολμήσει το άλμα που απαιτούν οι στιγμές για να βγει η Ελλάδα από το βάλτο. Την εντολή του Ελληνικού λαού να στείλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Μερικούς μάλιστα, με μόνιμη ασυλία ως τώρα, να τους στείλει άμεσα στον πάγκο της δικαιοσύνης».
Από τις 21 του Σεπτέμβρη ο λαός απαιτεί πλέον από την κυβέρνηση της αριστεράςνα αρχίσει την σκληρή δουλειά και να οργανώσει τη μάχη για να αλλάξει την Ελλάδα. Μέρα τη μέρα. Μήνα το μήνα, να παλέψει με τις παθογένειες, με τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, με τις πολιτικές φατρίες για να ανασυγκροτήσει τη χώρα μας με οδηγό το πρόγραμμα και τις αξίες της. Αυτή είναι η σαφής εντολή και ελπίδα του λαού που δεν έχει κανένας μας δικαίωμα να την προδώσει.
Ο Ελληνικός λαός, την Κυριακή με τη δύναμη της ψήφου του, δεν επέτρεψε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερή παρένθεση. Του έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία με σταθερά βήματα και σε βάθος τετραετίας να υλοποιήσει συνοπτικά τη βασική του δέσμευση: να σταματήσει ο λαός μας να ματώνει».
*Ο Γρηγόρης Εδιρνέλης είναι δικηγόρος και μέλος της συντονιστικής γραμματείας της Ο.Μ ΣΥΡΙΖΑ Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου