«ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ»

Σε προηγούμενο κείμενο είχα γράψει «Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟΣ».

 ¨   Είναι κόκκινος από το αίμα χιλιάδων συντρόφων μπολσεβίκων του Λένιν, που ξεσηκώθηκαν για ένα καλύτερο αύριο, για μια δίκαιη κοινωνία, για μια ελεύθερη κοινωνία χωρίς αφεντικά. Δυστυχώς 70 χρόνια μετά, οι μετέπειτα ηγετίσκοι του ΚΚΣΕ, προδώσανε το λαό και το παγκόσμιο κίνημα. Ο μόχθος, ο ιδρώτας και το αίμα χιλιάδων σοβιετικών ξεπουλήθηκε σε 10-20 ανθρώπους που μοιράστηκαν τον πλούτο της Σοβιετικής Ένωσης.

 ¨   Είναι κόκκινος από το αίμα του επαναστάτη Τσε Γκεβάρα, που στις 9 Οκτώβρη του 1967 εκτελέστηκε εν ψυχρώ στη Λα Ιγκέρα, στη Βολιβία. Κάθε φορά που φέρνω στο νου μου τον Τσε, θυμάμαι και το βιβλίο του Χρόνη Μίσιου με τον τίτλο «καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Σκοτώθηκε νωρίς, έμεινε στην ιστορία, έμεινε στις καρδιές μας και ευτυχώς δεν πρόλαβε να δει τους αγώνες του να ξεπουλιούνται.

 ¨   Είναι κόκκινος από το αίμα χιλιάδων παιδιών του λαού μας που δώσανε τη ζωή τους στα βουνά της Αλβανίας. Πολλές φορές οι στίχοι των τραγουδιών είναι υπερβολικοί. Ο στίχος όμως «ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ», είναι αληθινός. Έτσι πολεμούσανε οι ήρωες του 1940. Αυτά τα παιδιά του λαού μας δεν πολεμούσανε για τα πλούτη τους, δεν πολεμούσανε για τις περιουσίες τους, γιατί απλά δεν είχανε. Πολεμούσανε για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ, πολεμούσανε για να συνεχίσουν να έχουν ψηλά το κεφάλι τους.

Εμείς ο λαός ας πάρουμε δύναμη απ’ αυτούς και όλοι μαζί ας πολεμήσουμε τους σημερινούς κατακτητές.

Διαμαντόπουλος Κώστας

Οκτώβρης 2015