Κοινωνική Προστασία και Αλληλεγγύη στα ΑμεΑ;

Η πιο ευπαθή ομάδα στην κοινωνία μας είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ). Τα ΑμεΑ δεν είναι κάποιοι άλλοι, είναι οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας. Είναι αυτοί για τους οποίους η φύση τους έπλασε, σε μια άτυχη στιγμή, και τους έδωσε το ιδιαίτερο πρόβλημα και έχουν τον δικό τους ρυθμό λειτουργίας και ανάπτυξης.
Τα δυσκολεύει όμως πολλές φορές και η κοινωνία μας γιατί δεν στρέφει τα μάτια της σʼαυτά, με αποτέλεσμα να αγωνίζονται μόνα τους να ανταπεξέλθουν στους ανταγωνιστικούς ρυθμούς της, όπου κυριαρχούν οι εμπορευματικές αξίες.
Συνεχής είναι η προσπάθειά τους να μας πουν βγάλτε μας στον κόσμο, στην κοινωνία, στο φως και μη μας ρίχνεται στους σύγχρονους ΚΑΙΑΔΕΣ. Μόνοι τους όμως σήμερα προχωρούν και χαίρονται κάθε εξέλιξη, ακόμη και αργή.
Αυτά τα άτομα βρίσκονται στην δυσχερέστατη θέση να εξαρτώνται για την διαβίωσή τους σε άλλους και κατά πρώτο λόγο στους οικείους τους.
Το άγχος των γονέων σ΄αυτή την περίπτωση και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν, όπου αναλαμβάνουν να φροντίζουν και να περιποιούνται το άτομο αυτό, είναι πολύ μεγάλο (Το ζω και ο ίδιος μέσα στο σπίτι μου βλέποντας τους υπερήλικες γονείς μου πως αντιμετωπίζουν οι ίδιοι την κατάσταση αυτή με τον αδελφό μου που είναι ΑμεΑ). Τους κυριαρχεί το άγχος για το τι θα γίνουν αυτά τα άτομα τα οποία φροντίζουν, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και αυτοί δεν θα υπάρχουν στη ζωή. Ποιος θα συνεχίσει το δύσκολο έργο τους, θα μπορέσουν τα αδέλφια τους ή κάποιοι συγγενείς;
Και αν δεν υπάρχουν αυτοί τι γίνεται τότε; Θα κλείσουμε τα άτομα αυτά σε άσυλα, όταν η πιο κατάλληλη μέθοδος είναι τα άτομα αυτά να αποσυλοποιούνται και να εντάσσονται στην τοπική κοινωνία με προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης κ.ά.?
Κανονικά θα έπρεπε να είναι μπροστάρης πάντα το Κράτος και ο κάθε Δήμος μέσω των Τοπικών του Συμβουλίων και σε συνεργασία με τους γονείς, κηδεμόνες και εθελοντές για όλες αυτές τις δράσεις.
Αυτό άλλωστε προβλέπει και ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων στο άρθρο 75, ο οποίος δίνει την αρμοδιότητα στους Δήμους για την εφαρμογή πολιτικών ή την συμμετοχή σε δράσεις και προγράμματα, που στοχεύουν στη μέριμνα, υποστήριξη και φροντίδα ευπαθών κοινωνικών ομάδων με την παροχή υπηρεσιών υγείας και την προαγωγή ψυχικής υγείας, όπως δημιουργία δημοτικών και κοινοτικών ιατρείων, κέντρων αγωγής υγείας, υποστήριξης και αποκατάστασης ατόμων με αναπηρία, κέντρων ψυχικής υγείας, συμβουλευτικής στήριξης των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και βίας κατά συνοικούντων προσώπων και κέντρων πρόληψης κατά εξαρτησιογόνων ουσιών.
Και πως θα εφαρμοσθούν τα παραπάνω, όταν βλέπουμε εν ενεργεία δήμαρχο και μάλιστα λειτουργό της ιατρικής, ο οποίος στην προσπάθεια δημιουργίας κέντρου επανένταξης για το πρόγραμμα «ΨΥΧΑΑΡΓΟΣ» από το ΨΝΘ στην περιοχή μας, αντί να κατευνάσει τα πνεύματα των αντιδρώντων κατοίκων, και να εξηγήσει για την αναγκαιότητα του έργου να ενταχθούν τα άτομα αυτά στην τοπική μας κοινωνία, να προβαίνει σε πράξεις μαζί με κατοίκους για την μη ίδρυση του κέντρου, να τιμωρείται από την δικαιοσύνη ως ηθικός αυτουργός α) στην πράξη της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών, κατά συρροή και β) σε διακεκριμένη περίπτωση φθοράς και να κατάσχεται το ποσό των 220.000 από την περιουσία του Δήμου (το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων) για την διαφυγή κερδών και την φθορά της περιουσίας του ιδιώτη που ενοικίασε τον χώρο για την στέγαση των ατόμων αυτών;
Αλήθεια τι να περιμένουν τα ΑμεΑ για το αύριο στον Δήμο μας;
Τι κοινωνική πολιτική θα εφαρμόσει ο παραπάνω δήμαρχος και υποψήφιος για τον αυριανό Δήμο Ωραιοκάστρου για τα άτομα αυτά;


Πόντικας Β. Δημήτριος
Δημότης ΔΔ Δρυμού
ΥΓ: Για τους παραπάνω λόγους ας υψώσουμε όλοι την φωνή μας και να ανοίξουμε μαζί τα χέρια μας για να σχηματιστεί μια μεγάλη αγκαλιά για τα άτομα αυτά, ώστε να μπορέσουμε όλοι κάποτε να κοιταχτούμε στα μάτια ειλικρινά.