Συνεχίζοντας την «περιγραφή» των δρόμων μας θα πρέπει να μιλήσουμε για την κακή οριζόντια και κάθετη σήμανση, τις αστείες πινακίδες με 30, 20,10 χλμ, την ανυπαρξία κεντρικής νησίδας στο μεγαλύτερο μέρος των εθνικών δρόμων, που οι εργολάβοι, αντί να την βάλουν στη μέση την έβαλαν στις άκρες ώστε και αν ακόμη θέλεις να αποφύγεις κάποιο αυτοκίνητο που έρχεται επάνω σου να μην μπορείς (βλέπε Κόρινθο-Πάτρα), την απουσία φωτισμού και πολλά άλλα σημαντικά και ασήμαντα.
Το γεγονός λοιπόν που πρέπει να έχει ο νέος οδηγός στο μυαλό του πάντα είναι...
ένα: οι δρόμοι στην Ελλάδα σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι «εχθρικοί» απέναντι στους οδηγούς και ικανοί οι ίδιοι τους να οδηγήσουν ανά πάσα στιγμή σε ατύχημα. Ακόμη και όταν κινείται ο οδηγός σε μία μεγάλη ευθεία δεν θα πρέπει να είναι τόσο σίγουρος ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά. Μπορεί κάλλιστα να ακολουθεί στροφή 45 μοιρών με ανάποδη κλίση και με λακκούβα στη μέση της! Και φυσικά χωρίς καμία προειδοποίηση.
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στους επαρχιακούς δρόμους που διασχίζουν χωριά και κωμοπόλεις, όπου μπορεί να βρεθεί κανείς τετ α τετ με το τρακτέρ ενός αγρότη που βγήκε από το χωράφι του χωρίς να ελέγξει το δρόμο. Και φυσικά σε αυτή την περίπτωση είναι περιττό να μιλάμε για ενεργητική ή παθητική ασφάλεια. Κινείται λοιπόν κανείς πάντα με αυξημένη την προσοχή του και γρήγορα. Το πάω αργά για σίγουρα δεν σημαίνει πια τίποτα! Βέβαια το να κινείται κανείς γρήγορα εξαρτάται πάντοτε από κάποιους παράγοντες όπως, το πόσο καλά γνωρίζει το αυτοκίνητο του, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ίδιος και το αυτοκίνητο του καθώς και το πόσο γνώστης είναι του δρόμου, το πόσο γνωρίζει να «διαβάζει» το δρόμο και τέλος σε τι περιοχή κινείται.
Σε ένα νέο οδηγό συνιστάται η διαδρομή που θα ακολουθήσει να είναι από φαρδύ δρόμο και ας είναι πιο μακρύς αντί να ταλαιπωρεί και να γίνεται επικίνδυνος για τους υπόλοιπους που αγανακτισμένοι τον ακολουθούν και προσπαθούν σε πολλές περιπτώσεις να τον προσπεράσουν με κίνδυνο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου