 |
| Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1893, όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης είπε από το βήμα της Βουλής: "Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν". Γράφει η  Χρυσοστομίδου Δώρα Οργάνωση και Διοίκηση επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας MSC Operational and Supply Chain Management, University of Liverpool MA in Politics and Economics of Contemporary Eastern and South Eastern Europe, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. |
Το 1893 βγήκε η φράση αυτή από τα χείλη του Χαρίλαου Τρικούπη και η «νεαρή» Ελλάδα τότε, ερχόταν αντιμέτωπη για Τρίτη φορά με τον οικονομικό εφιάλτη(1827 και 1843) ,από τότε το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» κυριάρχησε πολλές φορές στη πολιτική σκηνή του τόπου μας και ακούστηκε από πολλά χείλη ,σοβαρών και μη, ανθρώπων της πολιτικής σκηνής, ενώ κατέληξε να γίνει σλόγκαν της προσωπικής και εθνικής μας αποτυχίας.
Το Δεκέμβριο του 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης κήρυξε την αδυναμία της κυβέρνησης του να προβεί σε αποπληρωμές των τόκων των δανειστών του ελληνικού κράτους, και ενώ υπάρχουν αμφισβητήσεις για το αν ανήκει στον ίδιο η φράση, ιστορικά του έχει κατοχυρωθεί. Ακολούθησαν αποτυχημένες προσπάθειες διευθέτησης του χρέους μέχρι που 5 χρόνια αργότερα να έρθει η επιτροπή διευθέτησης του εξωτερικού χρέους (ά επιτροπεία) και τα αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό πείνα , πείνα , πείνα , πείνα και πάλι πείνα η απάντηση των προσπαθειών αποπληρωμής του χρέους από ένα κράτος που δεν είχε ακόμα σταθερά σύνορα και ταυτότητα.
Το τελευταίο μήνα της άνοιξης του 1932 και Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δήλωσε το τελικώς επτωχεύσαμε, παρόλο που, η τότε ελληνική οικονομία κατάφερε να αντισταθεί, για λίγους μήνες, στις οδυνηρές επιπτώσεις του ά παγκοσμίου πολέμου και της βρετανικής χρεωκοπίας (λίγους μήνες νωρίτερα της άνοιξης του 1932). Επιπλέον, εδώ έρχονται να προστεθούν και οι καταστροφικές οικονομικές συνέπειες μιας καταστροφικής μικρασιάτικης εκστρατείας. Τα αποτελέσματα: επιδείνωση ισοζυγίου πληρωμών , μείωση εισαγόμενων προϊόντων , χαμηλό βιοτικό επίπεδο και δυσβάστακτοι φόροι.
Ο οριστικός διακανονισμός γίνεται από το Σπύρο Μακένζυ αρχές δεκαετίας του ’50 και μεγάλους ηγέτες να βάζουν το κεφάλι τους στη πολιτική γκιλοτίνα για να μπορέσουν να «συμμαζέψουν» το επίπεδο του εξωτερικού χρέους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν ποτέ άνετα δημοσιοοικονομικά, οι αλλαγές που ήρθαν στο πολιτικό σκηνικό προκάλεσαν πλασματικές οικονομικές συνθήκες , παρόλα αυτά τα χρέη υπήρχαν πάντα εκεί.
Τη δεκαετία του 1970 οι δυο μεγάλες πετρελαϊκές κρίσης το 73 και 79 και οι αλλαγές του πολιτικού σκηνικού στο πρώτο μισό της δεκαετίας είχαν άμεση επίπτωση στην οικονομία της χώρας μας. Τις επόμενες δεκαετίες κυριάρχησε μια εύπλαστη ευφορία, λίγο αργότερα ήρθε το ευρώ και οι «υπόνοιες¨» για τα Greek statistics ….η τέταρτη πιθανή χρεωκοπία της ιστορίας μας είναι προ των πυλών. Κάποιοι ευρωπαίοι οικονομικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η «τέταρτη φορά» είναι κοντά μας , πολύ κοντά μας για να μπορεί να αποφευχθεί. Η «μηχανή» των επενδύσεων δεν λέει να πάρει μπρος, τα κρατικά ομόλογα παραμένουν τοξικά και η ελληνική οικονομία προς το παρόν δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Και όμως είμαστε Ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή …
Το Δεκέμβριο του 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης κήρυξε την αδυναμία της κυβέρνησης του να προβεί σε αποπληρωμές των τόκων των δανειστών του ελληνικού κράτους, και ενώ υπάρχουν αμφισβητήσεις για το αν ανήκει στον ίδιο η φράση, ιστορικά του έχει κατοχυρωθεί. Ακολούθησαν αποτυχημένες προσπάθειες διευθέτησης του χρέους μέχρι που 5 χρόνια αργότερα να έρθει η επιτροπή διευθέτησης του εξωτερικού χρέους (ά επιτροπεία) και τα αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό πείνα , πείνα , πείνα , πείνα και πάλι πείνα η απάντηση των προσπαθειών αποπληρωμής του χρέους από ένα κράτος που δεν είχε ακόμα σταθερά σύνορα και ταυτότητα.
Το τελευταίο μήνα της άνοιξης του 1932 και Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δήλωσε το τελικώς επτωχεύσαμε, παρόλο που, η τότε ελληνική οικονομία κατάφερε να αντισταθεί, για λίγους μήνες, στις οδυνηρές επιπτώσεις του ά παγκοσμίου πολέμου και της βρετανικής χρεωκοπίας (λίγους μήνες νωρίτερα της άνοιξης του 1932). Επιπλέον, εδώ έρχονται να προστεθούν και οι καταστροφικές οικονομικές συνέπειες μιας καταστροφικής μικρασιάτικης εκστρατείας. Τα αποτελέσματα: επιδείνωση ισοζυγίου πληρωμών , μείωση εισαγόμενων προϊόντων , χαμηλό βιοτικό επίπεδο και δυσβάστακτοι φόροι.
Ο οριστικός διακανονισμός γίνεται από το Σπύρο Μακένζυ αρχές δεκαετίας του ’50 και μεγάλους ηγέτες να βάζουν το κεφάλι τους στη πολιτική γκιλοτίνα για να μπορέσουν να «συμμαζέψουν» το επίπεδο του εξωτερικού χρέους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν ποτέ άνετα δημοσιοοικονομικά, οι αλλαγές που ήρθαν στο πολιτικό σκηνικό προκάλεσαν πλασματικές οικονομικές συνθήκες , παρόλα αυτά τα χρέη υπήρχαν πάντα εκεί.
Τη δεκαετία του 1970 οι δυο μεγάλες πετρελαϊκές κρίσης το 73 και 79 και οι αλλαγές του πολιτικού σκηνικού στο πρώτο μισό της δεκαετίας είχαν άμεση επίπτωση στην οικονομία της χώρας μας. Τις επόμενες δεκαετίες κυριάρχησε μια εύπλαστη ευφορία, λίγο αργότερα ήρθε το ευρώ και οι «υπόνοιες¨» για τα Greek statistics ….η τέταρτη πιθανή χρεωκοπία της ιστορίας μας είναι προ των πυλών. Κάποιοι ευρωπαίοι οικονομικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η «τέταρτη φορά» είναι κοντά μας , πολύ κοντά μας για να μπορεί να αποφευχθεί. Η «μηχανή» των επενδύσεων δεν λέει να πάρει μπρος, τα κρατικά ομόλογα παραμένουν τοξικά και η ελληνική οικονομία προς το παρόν δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Και όμως είμαστε Ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή …
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου