ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ......Επιμνημόσυνος λόγος προς τιμήν του εκλιπόντος Σωτήρη Δημητριάδη επ. Υπ/ντή του 2ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου.

23 / 09 / 2012

****Εκφωνήθηκε στην αίθουσα δεξιώσεων του Ιερού Ναού Αγ. Γεωργίου Νεάπολης από τον επ. Γυμνασιάρχη Στυλιανίδη Γεώργιο.

Κυρίες και Κύριοι,

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, στο μνημόσυνο του αγαπητού μας φίλου και συνεργάτη επίτιμου υπ/ντή του 2^ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου, Σωτήρη Δημητριάδη, για ν’ ανάψουμε ένα κερί, γιατί πριν από 40 ημέρες ήρθαν όλοι με βαριά βήματα στον ναό αυτό, να τον συνοδεύσουν στην τελευταία κατοικία του : «Ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος».

Ο θάνατός του συγκλόνισε όλον τον κόσμο του Δήμου Ωραιοκάστρου, γιατί επί σειρά ετών προσέφερε τις υπηρεσίες του στην εκπαιδευτική κοινότητα του Δήμου και η προσφορά του ήταν 

ανεκτίμητη.

Τον έχασαν οι δικοί του ανθρώποι αλλά τον έχασε και όλος ο κόσμος που τον αγαπούσε.

Αισθανόμαστε βαθιά θλίψη και είμαστε απαρηγόρητοι, γιατί ξαφνικά έφυγε από κοντά μας, άδικα και αναπάντεχα.

Σε όλους εμάς τους φίλους σου, Σωτήρη, το μαντάτο έπεσε κεραυνός εν αιθρία, μα πιο πολύ στην οικογένειά σου, τη γυναίκα σου τα παιδιά σου, στη μάνα σου και στον αδελφό σου μαζί με τη γυναίκα του.

Δεν πρόλαβες, εργασιακά απόμαχε, να χαρείς τη σύνταξή σου.

Δεν πρόλαβες να χαρείς τις μεγάλες χαρές των παιδιών σου. Έφυγες πριν δώσεις εκείνο που ήθελες στα παιδιά σου από το περίσευμα της αγάπης που ένιωθες, στον Χρίστο και Στέλιο. Έφυγες προτού προλάβεις να τους δεις αποκαταστημένους μέσα στην κοινωνία. Δεν πρόλαβες να τους χαρείς γαμπρούς και να σου χαρίσουν εγγονάκια.

Ήσουν πολύ καλός, ακούραστος εργάτης της εκπαίδευσης. Όσοι άνθρωποι και αν μιλήσουν μετά από μένα, κάτι καλό θα έχουν να θυμηθούν από την ατέλειωτη προσφορά σου.

Καλός ήσουν και απέναντι στο θάνατο και αυτή είναι η αιτία που σε νίκησε στο 4μηνο, που πάλευες μαζί του.

Σε κέρδισε τώρα ο Θεός που σε περιμένει στις πύλες του παραδείσου και αυτή πρέπει να είναι η παρηγοριά μας.

Είχαμε 16 χρόνια στενή συνεργασία. Ποτέ δεν έλεγες όχι, ούτε σε μένα, ούτε στο σύλλογο καθηγητών, ούτε στους γονείς και κηδεμόνες.

Η λέξη όχι δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό σου.

Αγαπούσες τους μαθητές σαν δικά σου παιδιά.

Σπάνια συναντιούνται και συμπυκνώνονται σ’ έναν άνθρωπο τόσες αρετές.

Το ήθος, η φυσική ευγένεια, η απέραντη ανθρωπιά και η εντιμότητα του Σωτήρη συνυπήρχαν και αναδύονταν από μια συγκροτημένη προσωπικότητα, ενός χαρακτήρα που διαμορφώθηκε και στηρίχθηκε πάνω σε αρχές και αξίες, σε ιδανικά και πεποιθήσεις που ποτέ δεν τέθηκαν σε διαπραγμάτευση.

Αυτή η συγκροτημένη του ικανότητα τον συνόδευσε και τον ανέδειξε στην επαγγελματική του σταδιοδρομία που όταν ανέλαβε την υπεύθυνη θέση του υπ/ντή, έτυχε καθολικής αναγνώρισης.

Για τον Σωτήρη η εξουσία δεν απετέλεσε ιδιοτελή σκοπό αλλά υπέρτατο χρέος και καθήκον.

Αυτόν τον χαρακτήρα, αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο, αγάπησαν και τίμησαν οι μαθητές και οι συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας.

Αυτόν τον γνήσιο, ανιδιοτελή χαρακτήρα αγάπησαν οι φίλοι του που δέθηκαν μαζί του με δεσμούς ζωής.

Σημαντικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που μέσα από την πορεία της ζωής τους, μέσα από το παράδειγμα και την προσφορά τους, αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στις ψυχές και στις σκέψεις εκείνων που τους γνώρισαν.

Η μορφή του Σωτήρη, το αυθόρμητο χαμόγελό του, η σοβαρότητα στις δύσκολες στιγμές θα έρχονται πάντα μπροστά μας, σαν δροσερή αύρα, σαν πνοή ζωής και παρηγοριάς.

Αγαπητοί μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο ή σπουδαιότερο για τους νεκρούς από το να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, προσφέροντάς τους μνημόσυνο. Το έχουν ανάγκη ειδικά κατά τη διάρκεια των σαράντα ημερών όπου η ψυχή του απελθόντος πορεύεται προς τις αιώνιες κατοικίες. Το σώμα δεν αισθάνεται τίποτε τότε, δεν βλέπει τους οικείους που έχουν συγκεντρωθεί, δεν μυρίζει το άρωμα των λουλουδιών, δεν ακούει τους επικήδειους.

Η ψυχή όμως αισθάνεται τις προσφερόμενες υπέρ αυτής προσευχές και είναι ευγνώμων στους ανθρώπους που τις απευθύνουν και βρίσκεται πνευματικώς κοντά τους.

Μας περιμένει όλους ο ίδιος δρόμος, γιατί όλοι είμαστε περαστικοί απ’ αυτόν τον κόσμο. Άλλος νωρίτερα, άλλος αργότερα, θα βαδίσουμε για τον άλλο κόσμο, συμποσιαζόμενοι με τον Θεό, αν ζήσαμε ορθά και τίμια ή μακριά του αν αγνοήσαμε στο πέρασμά από αυτόν τον μάταιο κόσμο τους κανόνες του ηθικού κώδικα που έπρεπε να τηρούσαμε.

Η αγάπη και η στοργή προς τον «μεταστάντα» δεν εκδηλώνεται με το να στεναχωρούμε τους εαυτούς μας, αλλά με το να ωφελούμε αυτόν που αγαπάμε και ωφέλεια για τους νεκρούς είναι η τιμή με αγαθή ανάμνηση.

Αγαπητή Κα Όλγα, μητέρα του Σωτήρη, εύκολα δοξάζουμε το Θεό αν τα πράγματα της ζωής μας πηγαίνουν καλά, αλλά θα τον δοξάζουμε και όταν θα επιτρέψει να έρθει ο πόνος και η θλίψη στη ζωή μας?

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι επαναστάτησαν, βλαστήμησαν το Θεό όταν ήρθε ο πόνος και η θλίψη μέσα στη ζωή τους?

Αλλά και κάτι ακόμα θέλει να επιτύχει ο Θεός μέσα στη ζωή μας. Είναι η αρετή της υπομονής.

Χωρίς υπομονή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στα χέρια του Θεού. «Είτε ζούμε, είτε αποθνήσκουμε του Κυρίου εσμέν» λέει ο Απ. Παύλος.

Παιδί μου, λέει ο Θεός, κάνε υπομονή, δόξασε το όνομά Μου, εμπιστεύσου Εμένα και Εγώ θα σου δώσω τη δύναμη Μου να σηκώσεις το βάρος των δοκιμασιών. Στήριξε την ελπίδα σου σ’ Εμένα, Εγώ είμαι ο πατέρα σου, Εγώ θα φροντίσω για σένα.

Κανείς ενάρετος δεν είναι άξιος για θρήνους, αλλά αξίζει ύμνους και ούτε πάλι είναι άξιος για πένθος, αλλά για δοξασμένη φήμη, ούτε για δάκρυα οδυνηρά αλλά για ετήσια μνημόσυνα.

Αγαπητή Κα Όλγα, έχασες τον αγαπημένο σου γιο και ο πόνος είναι αβάσταχτος και ανεβαίνεις τον Γολγοθά σου με βαριά βήματα αλλά και εμείς οι συνάδελφοί του χάσαμε το φίλο μας και πνευματικό αδελφό μας.

Αγαπητέ μας Σωτήρη, θα βρίσκεσαι πάντα κοντά μας, θα μας συντροφεύεις καθημερινά. Για σένα δεν υπάρχει αντίο. Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονούνε.

Ο Σωτήρης θα είναι πάντα ζωντανός, γιατί δεν γίνεται να λησμονηθεί.

Σωτήρη εγώ, οι συνάδελφοί μας και οι μαθητές του 2^ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου θα σε θυμούνται πάντα και θα προσεύχονται για σένα.

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου και είθε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου «εν σκηναίς δικαίων».

                                                                                                           Στυλιανίδης Γεώργιος

                                                                                                              Επ. Γυμνασιάρχης