Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, από τα ρεκόρ που έχουμε ως Έλληνες όπως στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, Γιουροβίζιον, φθάνουμε και στα ρεκόρ που έχουμε και στα τροχαία! Ερχόμαστε πρώτοι φυσικά και εδώ και με διαφορά.
Τί γίνεται με την έλλειψη Παιδείας που έχουμε; έπρεπε κι εδώ να είμαστε πρώτοι, αφού από εμάς έμαθε όλος ο κόσμος τόσα πράγματα, όπως επιστήμες, φιλοσοφία, ολυμπιακούς αγώνες και τόσα άλλα; Και γιατί περιμένουμε την Παιδεία να μας την προσφέρει το κράτος, αφού εμείς οι ίδιοι μπορούμε και να την διδάξουμε και να τη διδαχθούμε; Πιστέψατε ότι εάν πάτε το παιδί σας στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, θα μάθει να οδηγεί, ή θα μάθει να σέβεται τα σήματα;
Λάθος κάνετε! Πρώτον διότι όταν το πηγαίνετε στο πάρκο, το παιδί θολώνει από τις δεκάδες πινακίδες που προσπάθησαν να τις βάλλουν όλες σ’ ένα χώρο, ώστε να μάθει όλα τα σήματα μια και καλή. Το παιδί σας, δεν θα μάθει από το πάρκο, αλλά από τους γονείς. Η Παιδεία ξεκινά από το σπίτι. Το σχολείο είναι η επισφράγιση, η επιβεβαίωση. Εάν βλέπει το γονιό του, για χρόνια μέχρι να μεγαλώσει, να κάνει χιλιάδες λάθη οδηγώντας είναι φυσικό να κάνει τα ίδια κι αυτό όταν μεγαλώσει διότι έτσι θα έχει μάθει. Έτσι διδάχθηκε κι έτσι συνήθισε.
Δείτε για παράδειγμα: οι ζώνες ασφαλείας αφού πάμε κάπου κοντά, δεν χρειάζονται. Με το κινητό στο χέρι και οδηγώντας η χρήση των φλας έπεσε κατά 30%. Και πόσα άλλα; Το ότι δεν έχουμε αφήσει μονόδρομο που να μην τον έχουμε περάσει ανάποδα. Ότι τα stop τα θεωρούμε διαφήμιση προφυλακτικού και όχι υποχρεωτική στάση. Το ότι έχουμε ξεχάσει να περπατάμε με τα πόδια, παρόλο που το συνιστούν όλοι οι γιατροί, αλλά θέλουμε να διπλοπαρκάρουμε αρκεί να σταματήσουμε εκ που μας βολεύει; Ότι δεν έχουμε σεβαστεί ποτέ τις ράμπες για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες; Ότι το αυτοκίνητο δεν είναι ντισκοτέκ, ούτε χριστουγεννιάτικο δένδρο όπως το κάνουν μερικοί; Και βέβαια, δε γνωρίζουμε τι σημαίνει: οδηγώ δεξιά κι προσπερνώ από αριστερά.
Τι λέτε γι’ αυτήν την οδική συμπεριφορά που αποκτήσαμε και τη διδάσκουμε σ’ αυτούς που μας βλέπουν, αλλά και αυτούς που έχουμε μέσα στο αυτοκίνητό μας; Να μιλήσω για το τσιγάρο κατά την οδήγηση, το κρεμασμένο χέρι από το παράθυρο, το σκυλάκι που βγήκε βόλτα στο σαλόνι του αυτοκινήτου μας και ειδικά στο πίσω τζάμι; Στο ότι παρκάρουμε και πιάνουμε δύο θέσεις αδιαφορώντας για την έλλειψη χώρων στάθμευσης που υπάρχει. Γνωρίζουμε πότε πρέπει να ανάψουμε τα φώτα του αυτοκινήτου και ποια απ’ όλα. Στάθμευσης, πορείας, μεγάλα ή ομίχλης; Τα παιδιά τα βάζουμε στο κάθισμα και τα δένουμε. Εσείς το κάνατε πάντα, ή μήπως το κάνετε τώρα, που ακρίβαιναν τα πρόστιμα; Δώσατε ποτέ σε κάποιον άλλο το τιμόνι αφού ήπιατε, ή αφήσατε ποτέ το αμάξι σας για να πάρετε ταξί για το σπίτι σας, αφού ήσασταν σουρωμένος; Πήρατε ποτέ τα παιδιά σας για να κάνετε μαζί έλεγχο πριν από κάποιο ταξίδι; Να δούνε πως ελέγχουμε τα ελαστικά, τα φώτα αν δουλεύουν, οι υαλοκαθαριστήρες εάν πετούν νερό; Γνωρίζουμε ότι το 30% των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν έχουν μια καμένη λάμπα πίσω ή εμπρός και βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τους συνανθρώπους μας;
Αυτό πρέπει να διδάξετε και να διδαχθείτε ετσι ξεκινά η παιδεία στα παιδιά σας πρώτα από εσάς.
Άρθρο του Δημ.Μανωλόπουλου
Πολυπρωταθλητή Αγώνων Αυτοκινήτου Ελλάδας
και προσφορά της εταιρείας ΤOP-MAG.
Άρθρο του Δημ.Μανωλόπουλου
Πολυπρωταθλητή Αγώνων Αυτοκινήτου Ελλάδας
και προσφορά της εταιρείας ΤOP-MAG.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου