Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης επισημαίνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κα Λίτσα Αμμανατίδου συζητώντας με το Oraiokastronews τα φλέγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έλληνες πολίτες στην οικονομία, την κοινωνία και την εργασία. Η βουλευτής της Β ΄περιφέρειας Θεσσαλονίκης υπογραμμίζει ότι το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης έχει καταλυθεί και μιλά για το ρόλο της Αριστεράς στις πολιτικές εξελίξεις, την επιλογή ανάμεσα σε «Ευρώ ή Δράχμη» και προτείνει εναλλακτικές διεξόδους οικονομικής πολιτικής. Τέλος, η κα Αμμανατιδου κρίνει τη μέχρι τώρα εφαρμογή του Καλλικράτη και παίρνει θέση για τα προβλήματα των κατοίκων του νέου δήμου Ωραιοκάστρου. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:..
Η χώρα στενάζει κάτω από το βάρος της πολιτικής του Μνημονίου, το Μνημόνιο Νο 2 φαίνεται πως είναι προ των πυλών και η κυβέρνηση φαίνεται πώς κλονίζεται. Που πηγαίνει η ελληνική οικονομία, κύρια Αμμανατίδου;
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και για το γεγονός αυτό υπάρχουν πολιτικές ευθύνες σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από τον Β παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Η οικονομία μας στηρίχθηκε όλα αυτά τα χρόνια αφενός σε μια στρεβλή ανάπτυξη που είχε ως στόχο αφενός την άνευ όρων εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών και αφετέρου ένα επαχθή εξωτερικό δανεισμό που με αποτέλεσμα την εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Σήμερα στα πλαίσια της πρωτοφανούς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τα συσσωρευμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ήρθαν στην επιφάνεια με τον πιο άμεσο τρόπο. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα τόσο με το πρώτο μνημόνιο όσο και με το «μεσοπρόθεσμο» στην πραγματικότητα αδιαφορούν για το μέλλον του ελληνικού λαού επιδιώκοντας μόνο να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Έτσι, η οικονομία βουλιάζει σε μόνιμη ύφεση και η κατάσταση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων γίνεται εφιαλτική.
Σαρωτικές είναι και οι αλλαγές στην αγορά εργασίας. Όλοι οι πυλώνες στους οποίους είχαν στηρίξει τη ζωή τους οι μισθωτοί (μισθός, συλλογικές συμβάσεις, εργασιακή ασφάλεια) καταρρέουν. Που οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης στα εργασιακά; Τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων η άδικη φορολογική πολιτική και περιστολή των κοινωνικών κατακτήσεων στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν προέκυψαν από το 2008 και μετά. Εδώ και δεκαετίες στα πλαίσια της υιοθέτησης από τις κυβερνήσεις του δόγματος της «νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ορθοδοξίας» οι κοινωνικές ανισότητες διογκώθηκαν. Η κρίση ωστόσο του 2008 και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνήσεων, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας, βάθυναν ακόμη περισσότερο την αδικία σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους του 21ου αιώνα. Πλέον, υπό τις επιταγές της Τρόικας και τη συνενοχή της κυβέρνησης φτάσαμε στο σημείο «0» όπου οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας μετατρέπονται σε επιχειρησιακές ή ατομικές, οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονται, η ανεργία φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν και η εργασιακή ανασφάλεια απλώνεται παντού.
Για τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι ξεκάθαρο πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τα κόμματα που τους έχουν οδηγήσει σ αυτό το σημείο. Η ζωή τους θα βελτιωθεί μόνο μέσα από αγώνες για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Για μας πρέπει να τεθούν επιτακτικά αιτήματα για γενναία αύξηση μισθών και συντάξεων, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και όλες, συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και κατάργηση της «μαύρης» εργασίας, αξιοπρεπές εργασιακό περιβάλλον, νέο παραγωγικό σχεδιασμό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των εργοδοτών.
Είναι επίσης σημαντικό οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στις εργοδοτικές ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) και να δημιουργήσουν σύγχρονες , αποτελεσματικές και ελκτικές μορφές συνδικαλιστικής εκπροσώπησης
Πώς βλέπετε το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας; Πιστεύετε ότι η αριστερά θα παίξει ένα διαφορετικό ρόλο την επόμενη ημέρα; Είναι έτοιμη για αυτή την εξέλιξη;
Είναι αλήθεια πως οι τελευταίες εξελίξεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως το «κοινωνικό συμβόλαιο» της μεταπολίτευσης έχει καταλυθεί. Η συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας στις κινητοποιήσεις των « αγανακτισμένων» και όχι μόνο, η αποστροφή τους από τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι τώρα και η ανάγκη που εκφράζουν για μια νέα πολιτική λειτουργία σηματοδοτούν νέες ελπιδοφόρες εξελίξεις. Είναι προφανές ότι τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο. Ο δικομματισμός βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και αυτό είναι καταρχάς ένα θετικό γεγονός. Ο κόσμος πια νομίζω πως παρά την λυσσαλέα προσπάθεια ορισμένων ΜΜΕ να αποπροσανατολίσουν τα πράγματα καταλαβαίνει πως ούτε είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε, ούτε κυβερνήσαμε όλοι μαζί αυτόν τον τόπο.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ
Είναι λοιπόν ζητούμενο, το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά πόσο θα καταφέρει να παίξει, όχι στο όνομα του λαού αλλά μαζί με τον λαό, έναν κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Εγώ είμαι αισιόδοξη γι αυτό. Όχι από καμιά αίσθηση πολιτικής αυταρέσκειας, ούτε από κανενός είδους λαϊκισμό αλλά γιατί νομίζω ότι οι ιδέες και οι αντιλήψεις τις αριστεράς πατούν στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που περνούν δύσκολες ώρες.
Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδυναμίες της πολιτικής Αριστεράς, παρά τα σημάδια κατακερματισμού που έχει εμφανίσει πιστεύω ότι σ αυτές τις έκτακτες συνθήκες που ζούμε μπορεί να αποτελέσει ένα σταθερό σημείο αναφοράς των πολιτών. Εμείς δεν λέμε στον κόσμο ότι έχουμε το μαγικό ραβδάκι που θα του λύσει όλα τα προβλήματα. Του λέμε , θέλουμε να συζητήσουμε το εναλλακτικό μας πλαίσιο για μια νέα μορφή πολιτικής. Του λέμε ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν με παθητική στάση απέναντι στο σύστημα εξουσίας, ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Και νομίζω ότι πλέον παράλληλα με την αποστροφή του προς τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα ο κόσμος αρχίζει να αναζητά πολύ πιο έντονα την επαφή του με το χώρο της αριστεράς.
Τέλος, θεωρώ ότι επειδή ακριβώς ζούμε σε έκτακτες συνθήκες η ίδια η ζωή θα εντείνει τις διαδικασίες για μια μεγάλη συμπαράταξη του συνόλου των αριστερών δυνάμεων στη χώρα μας.
Ποια θα είναι τα κύρια στοιχεία της οικονομικής πολιτικής που προτείνει ο Συριζα; Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη ή προτιμά την «έξοδο» στη δραχμή;
Κατά τη γνώμη μου το δίλημμα αυτό, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι υπαρκτό. Είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός δεν κέρδισε, αντίθετα έχασε πολλά, από την συμμετοχή της Ελλάδας στο «σκληρό πυρήνα» της ευρωζώνης. Από την άλλη βέβαια είναι πραγματικοί οι κίνδυνοι μιας απότομης μετάβασης σ ένα εθνικό νόμισμα. Παρ’ όλα αυτά η πορεία του ευρώ σχετίζεται με τις ευρύτερες εξελίξεις στην Ε.Ε και δεν είναι το μείζον ζήτημα στην παρούσα συγκυρία.
Τώρα είναι ανάγκη να συζητήσουμε προτάσεις προς τον ελληνικό λαό, για την έξοδο από την κρίση. Όπως είπα και πριν δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, ωστόσο οι επεξεργασμένες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται με γνώμονα το συμφέρον του λαού και όχι των ξένων δανειστών και των ελλήνων καπιταλιστών.
Με την έννοια αυτή είναι προτάσεις που προϋποθέτουν ένα άλλο σχέδιο εξουσίας, την αλλαγή επομένως των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και την ανατροπή των σημερινών αδιεξόδων του μνημονίου. Με δυο λόγια οι προτάσεις αυτές απευθύνονται στον ελληνικό λαό και όχι στην κυβέρνηση που έχει αποδείξει ότι ούτε την τόλμη ούτε την επιθυμία έχει να επαναδιαπραγματευθεί την καταστροφική της πολιτική.
Οι άξονες των προτάσεων μας μπορούν να κωδικοποιηθούν στα ακόλουθα :
- Άμεση απεμπλοκή από όλα τα μνημόνια –ελληνικά και ευρωπαϊκά- και τις συνέπειές τους.
- Ριζική αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος, αποκατάσταση των πληγμάτων που έχουν δεχθεί οι μισθοί και οι συντάξεις, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η παραγωγική βάση της χώρας.
- Φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων με συντελεστή 45%.
- Φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.
- Στήριξη των ανέργων, του κοινωνικού κράτους και ενός δημόσιου και κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
- Ριζική αντιμετώπιση του χρέους.
Το χρέος συνιστά μείζον πρόβλημα, έχει καταστεί μη βιώσιμο και μη διαχειρίσιμο. Στόχος θα πρέπει να είναι η διαγραφή του μέγιστου μέρους του και ουσιαστική βελτίωση των όρων αποπληρωμής του υπόλοιπου, ανάλογα με τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας. Στην κατεύθυνση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική η λειτουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την αμφισβήτηση και τον προσδιορισμό του απεχθούς και παράνομου τμήματός του, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, ζητάμε τη δημιουργία επιτροπής ελέγχου του χρέους και από την ίδια τη βουλή που θα αναδείξει και τις πολιτικές ευθύνες για τη σημερινή εκτίναξη του χρέους.
Εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο του Τραπεζικού συστήματος της χώρας, αλλαγή του προσανατολισμού και της λειτουργίας του, υπέρ του λαού και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Εφαρμογή προγραμμάτων ανασυγκρότησης της οικονομίας σε όφελος των εργαζομένων και του λαού. Δημοκρατική αναμόρφωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος.
Η περιφέρεια της Θεσσαλονίκης στενάζει εξαιτίας των προβλημάτων του αγροτικού κόσμου, των εργαζομένων, των μικρομεσαίων. Έχετε να τους δώσετε κάποια ελπίδα;
Δεν είναι ζήτημα ελπίδας. Άλλωστε πρωταγωνιστές στο «εμπόριο ελπίδας» είναι αυτοί που ακριβώς επειδή έδωσαν « ελπίδες» στους πολίτες για να τους υφαρπάξουν την ψήφο τους, τους οδήγησαν τελικά στα σημερινά τους αδιέξοδα. Εμείς αγωνιζόμαστε να δώσουμε στους συμπολίτες μας μια νέα προοπτική, ένα νέο πλαίσιο πολιτικής που δεν θα στηρίζεται στο εφήμερο «βόλεμα», τις παχιές υποσχέσεις και τις πελατειακές σχέσεις. Ένα πλαίσιο προτάσεων και αγώνων που βάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πάνω από τα κέρδη όσων εκμεταλλεύονται το μόχθο του ελληνικού λαού.
Ο ΝΟΜΟΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΟΥ ΙΣΤΟΥ
Κατά την άποψή μου χρειάζεται αγώνας των πολιτών του νομού σε δύο επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα σε πανελλαδικό καθώς οι κεντρικές πολιτικές που αφορούν το νομό μας σχεδιάζονται όπως και για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα από την κυβέρνηση και τους απεσταλμένους της Τρόικα. Δεύτερον σε τοπικό επίπεδο για άμεσα ζητήματα που άπτονται αιτημάτων απέναντι στο κεντρικό κράτος ή την τοπική αυτοδιοίκηση.
Αν κάτι πάντως είναι ελπιδοφόρο στο νομό μας σίγουρα δεν είναι το «εμπόριο ελπίδων» και υποσχέσεων από διάφορους πολιτικούς και πολιτικάντηδες αλλά οι κινητοποιήσεις πολιτών και επιτροπών κατοίκων για πολιτικές που τους αφορούν. Δείτε για παράδειγμα στο Ωραιόκαστρο. Οι κάτοικοι κινητοποιούνται για το ξήλωμα των βλαβερών πυλώνων της Δ.Ε.Η που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία χωρίς να περιμένουν τα παχιά λόγια της εξουσίας. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε γωνιά σχεδόν του νομού μας. Αυτό είναι το «ελπιδοφόρο», ότι ο κόσμος αρχίζει να πιστεύει στις δυνάμεις του και να διεκδικεί.
Φαίνεται πως η εφαρμογή του Καλλικράτη δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς ήδη έχουν εμφανιστεί πολλές δυσλειτουργίες. Πιστεύετε ότι η μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση θα επιτύχει;
Ο Καλλικράτης δυστυχώς διαδέχθηκε τον Καποδίστρια χωρίς να γίνει κανένας απολογισμός αποτελεσμάτων της πρώτης δοιικητικής μεταρρύθμισης, η οποία επίσης έγινε χωρίς μακρόπνοο και βιώσιμο σχεδιασμό. Όπως είναι γνωστό στις αντιρρήσεις μας κατά την ψήφιση του νέου νόμου, είχαμε τονίσει ότι υπάρχουν έντονα φαινόμενα νεοσυ-γκεντρωτισμού (Εκτελεστική Επιτροπή), διατήρηση του δημαρχοκεντρικού χαρακτήρα. Φαινόμενα που αν συνδυαστούν με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς του μνημονίου 1 αλλά και του 2, μπορεί εύκολα να οδηγήσουν τους ΟΤΑ σε κατάσταση δημοσιονομικής ομηρίας και ασφυκτικού ελέγχου (υπερχρεωμένοι δήμοι) και σε μια φορολογική επιδρομή με μείωση των κοινωνικών παροχών και αναγκαστικής ή μη ιδιωτικοποίησης μέρους των υπηρεσιών τους.
Η εφαρμογή του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» απαιτεί δεκάδες νομοθετήματα, προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, θα ζήσουμε ένα λειτουργικό χάος τουλάχιστον διετίας Η απόλυτα αρνητική θέση μας για τον Καλλικράτη στηριζόταν στις πάγιες αντιλήψεις μας για την αναγκαιότητα μιας ριζικής μεταρρύθμισης στο πολιτικό – διοικητικό σύστημα της χώρας με βασικά στοιχεία τη μεγάλη μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης, τη δημοκρατική διάρθρωσή τους με απλή αναλογική και ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, τον προσανατολισμό των Δήμων και των Περιφερειών προς μια άλλου τύπου ανάπτυξη με κοινωνικό – οικολογικό χαρακτήρα.
Οι πρώτοι μήνες εφαρμογής του νέου νόμου είναι αποκαλυπτικοί: Ένας αναποτελεσματικός – γραφειοκρατικός νεοσυγκεντρωτισμός έχει εγκαθιδρυθεί στους 325 Δήμους. Ο Δήμαρχος με τους νέους υπό διορισμό γενικούς γραμματείς ασκούν απόλυτη εξουσία, ενώ τα Δ. Συμβούλια υπό το βάρος των ημερομηνιών επικύρωσαν προειλημμένες αποφάσεις. Τα τοπικά συμβούλια, μέχρι στιγμής, χωρίς αρμοδιότητες και πόρους, φυτοζωούν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η συγκέντρωση υπηρεσιών του ενιαίου δήμου και η κατίσχυση της πόλης καταγωγής του Δημάρχου ως το απόλυτο κέντρο εξουσίας, δημιουργεί τοπικιστικού χαρακτήρα αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. Τέλος, η συγχώνευση όλων των νομικών προσώπων σε δύο ανά Δήμο αποδεικνύεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τραγελαφική, αφού στους μεν μεγάλους ΟΤΑ δημιουργεί οργανισμούς ίδιου μεγέθους και βαρύτητας με τον κεντρικό, στους δε μικρότερους η σύγχυση αρμοδιοτήτων, λειτουργιών και η διαφαινόμενη έλλειψη πόρων προκαλεί ήδη τις πρώτες σοβαρές αντιδράσεις δημοτικών αρχών και δημοτών.
Στις περιφέρειες ψάχνουν για αρμοδιότητες και χρήματα, αφού η κύρια υποτιθέμενη άμεση δραστηριότητά τους, η διαχείριση των ΠΕΠ, θα αρχίσει μετά την 1/7 και ενώ έχουν ήδη αποφασισθεί οι κατανομές από την κρατική περιφέρεια και τα υπουργεία.. Αν δεν αλλάξει ριζικά το τοπίο, τότε τα περιφερειακά συμβούλια κινδυνεύουν να γίνουν λέσχες συζητήσεων σημαντικών ή ασήμαντων ζητημάτων χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στη διαμόρφωση των κοινωνικών εξελίξεων. Ένα είδος, δηλαδή, μεγαλύτερων σε έκταση νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων Το 60% περίπου των αρμοδιοτήτων των Νομαρχιών πέρασαν στους Δήμους, ενώ το 40% στις αιρετές περιφέρειες και μερικά (πράξεις εφαρμογής πολεοδ. Σχεδίων) μεταφέρονται στο κράτος!!! Τα προνοιακά επιδόματα, οι πολεοδομικές αρμοδιότητες (σχεδόν τριχοτομημένες), η αδειοδότηση διαφόρων επαγγελμάτων, η διαχείριση των απορριμμάτων, έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους δήμους, κυρίως στις πρωτεύουσες των νομών που ασκούν για μία διετία αρκετές από αυτές τις δραστηριότητες, όμως δημιουργούν και τις πρώτες σοβαρές αντιδράσεις από την πλευρά των πολιτών.
ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ» ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΥΘΕΙ
Στους αστικούς κύρια δήμους η μαζική απόλυση των συμβασιούχων, η μη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας. Το σημαντικότερο, όμως, οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους που πολλοί από αυτούς δούλευαν 4-10 χρόνια με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, δημιουργείται ένα νέο στρώμα συμβασιούχων, αφού μόνιμοι δεν προσλαμβάνονται, όμηροι των πολιτικών παιχνιδιών των κυβερνητικών δυνάμεων. Και η κατάσταση θα χειροτερέψει και τα ΣΔΙΤ θα δειυσδύουν όλο και περισσότερο και στην αυτοδιοίκηση και αυτό πέραν των άλλων θα είναι καταστροφή αφού θα μετακυλήσει το κόστος των ιδιωτών για να έχουν αυξημένα κέρδη, στους κατοίκους μέσα από τα δημοτικά τέλη. Πάντως τα δύο βασικά ζητήματα είναι της παιδείας και της υγείας που εμπορευματοποιούνται και κατόπιν έρχεται η διαχείρηση απορριμμάτων .
Το Ωραιόκαστρο είναι πλέον ένας μεγάλος «καλλικρατικός» δήμος στις παρυφές της Θεσσαλονίκης. Τι μπορούν οι πολίτες του Ωραιοκάστρου να περιμένουν από την Λιτσα Αμμανατίδου όσον αφορά την προώθηση των προβλημάτων τους στο κοινοβούλιο αλλά και έξω από αυτό;
Ο νέος Δήμος Ωραιοκάστρου, που προήλθε από τη συνένωση των Καποδιστριακών δήμων Καλλιθέας, Ωραιοκάστρου και Μυγδονίας, πέραν αυτών που προανέφερα ως γενικά προβλήματα εφαρμογής του Καλλικράτη, έχει να αντιμετωπίσει πολλά και διαφορετικά προβλήματα. Από τη μια είναι ο αστικός πληθυσμός της πόλης που μετακινείται στις παρυφές της, άρα και στη Νεοχωρούδα, Πεντάλοφο, Παλαιόκαστρο, Ωραιόκαστρο, Λητή, Μελισσοχώρι, Δρυμό παρουσιάζοντας τα προηγούμενα χρόνια τεράστια οικιστική ανάπτυξη και από την άλλη είναι τα κατεξοχήν αγροτικά Δημοτικά Διαμερίσματα του Μεσαίου και Νέας Φιλαδέλφιας.
Επίσης έχει στα διοικητικά του όρια τις περισσότερες πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, βιοτεχνική και βιομηχανική περιοχή, λατομικές εγκαταστάσεις με προβλήματα περιβαλλοντικά και όχι μόνο, ενώ γειτνιάζει με το εργοστάσιο τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ που όλοι γνωρίζουν πως μετά την κινητοποίηση κατοίκων και φορέων σταμάτησε η καύση σκουπιδιών για παραγωγή ενέργειας. Οι πυλώνες υπερυψηλής τάσης που προανέφερα, είναι φλέγον θέμα για την περιοχή και την υγεία των κατοίκων. Δεν πρέπει φυσικά να παραλείψω την εγκατάσταση των νεοπροσφύγων της πρώην σοβιετικής ένωσης των Ελλήνων Ποντίων που κάτω από την πίεση να ξαναστήσουν από την αρχή τη ζωή τους και να δημιουργήσουν εκ νέου συνοικισμούς,που οι υποσχέσεις των εκάστοτε πολιτικών είτε σε τοπικό είτε σε κεντρικό επίπεδο τους κατέστησαν ομήρους και αυτή τη στιγμή βρίσκονται μπροστά σε τεράστιο αδιέξοδο με κατοικίες χωρίς νόμιμες άδειες και με τεράστια πρόστιμα προς την Πολεοδομία, το ΙΚΑ και φυσικά διώξεις.
Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η έλλειψη υποδομών, το εκρηκτικό πρόβλημα της σχολικής στέγης, η αποβιομηχάνιση, η αποαγροτοποίηση και ότι μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του Δήμου Ωραιοκάστρου και της ευρύτερης περιοχής, είναι ζητήματα που αφορούν το ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του και την κοινοβουλευτική του ομάδα. Άλλωστε η τοπική οργάνωση και του ΣΥΝ αλλά και γενικότερα του ΣΥΡΙΖΑ έχει δράση και είναι παρών σε όλα τα τοπικά προβλήματα και μέσα από αυτήν δρα και η βουλευτής της Β’ εκλογικής περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Για μένα και τους συντρόφους μου είναι δεδομένη η προώθηση και η εξεύρεση άμεσων λύσεων στα αντικειμενικά προβλήματα μέσα και έξω από τη βουλή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου