Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΜΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 17.1.2012

 

            Τον κυνισμό, την σκληρότητα, την αδιαφορία, την ανηθικότητα, το μένος του πλουτισμού, τα δύο μεγάλα κόμματα  το έχουν επιδείξει απροκάλυπτα και προκλητικά, με την αλαζονεία της εξουσίας.

Το κλίμα της διαφθοράς που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια και η κρίση της πολιτικής, προκάλεσαν και την απέχθεια του κόσμου. Το «παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα» έχει αποτύχει και κανείς βέβαια δεν μιλάει γι αυτό, όπως μιλούσε πριν δεκαετίες, όταν είχε αποτύχει το «σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού», που τόσο μελάνι είχε χυθεί.

            Η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται με τα φιλόπτωχα ταμεία, ούτε με τις ελεημοσύνες της εκκλησίας και των μοναστηριών. Χάσαμε την ανθρώπινη ανάγκη να χαιρόμαστε και γίναμε λογαριασμοί και νούμερα των διαφόρων φορομπηχτικών μέτρων. Ακόμα και ο πιο υποβαθμισμένος Έλληνας, ο αποχαυνωμένος από τα κρετινοτράγουδα και την αποβλακωτική τηλεόραση, κάποια στιγμή θα οργιστεί από τον εμπαιγμό, και αν οργιστεί, θα καθαρίσει ο νους του, θα σκεφτεί λογικά και θα αγανακτήσει. Θα καταλάβει την εξόφθαλμη πανομοιότητα των δύο μεγάλων κομμάτων και η οργή θα αναγκάσει το μυαλό του να σκεφτεί.

            Οι πολίτες πιέζονται από κάθε κατεύθυνση. Τα προβλήματα τους αυξάνονται σε όλους τους τομείς και πειστικές προτάσεις για λύσεις δεν υπάρχουν. Ενδεικτικό είναι ότι σύμφωνα με την Εurostat, οι Έλληνες είναι ο πιο απαισιόδοξος λαός στην Ευρώπη. Και το πιο θλιβερό είναι σήμερα η έλλειψη ιδεών. Οι πολιτικοί δεν έχουν κάτι να προτείνουν που θα δώσει πνοή στον δημόσιο διάλογο. Όλοι γύρω από τα ίδια προβλήματα γυρίζουν επαναλαμβάνοντας τα ίδια πράγματα.

            Η οικονομική κρίση στις αρχές του περασμένου αιώνα ¨λύθηκε¨ με τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Η οικονομική κρίση της δεκαετίας του ¨30¨ δημιούργησε τον φασισμό και τον ναζισμό, που οδήγησαν τον κόσμο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, με την θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν βρήκαν ποτέ την δικαίωσή τους.

            Η εικόνα καταστρέφει την φαντασία. Έχουμε πλέον υπερβεί την κοινωνία του θεάματος, γιατί έχουμε πνιγεί από υπερβολική δόση. Το ψωμί αρχίζει να λιγοστεύει και οι πολύχρωμες εικόνες αρχίζουν να μαυρίζουν την οθόνη. Οι σκέψεις στοιβάζονται σε ένα μέρος του εγκεφάλου μας και στριφογυρίζουν δημιουργώντας το κενό, το ΤΙΠΟΤΑ…

Χρόνους μας ταξιδεύει

δεν βουλιάξαμε,

Χίλιους Καπεταναίους

τους αλλάξαμε,

Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε

μπήκαμε μέσα σε όλα και περάσαμε.

Και έχουμε στο κατάρτι μας

Βιγλάτορα παντοτινό

Τον Ήλιο τον Ηλιάτορα

        Οδυσσέας Ελύτης

Καραγκουνίδης Ηλίας