ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: Δυο σκέψεις για δυο λέξεις

Του Αχιλλέα Μουρατίδη,

Αντιδημάρχου Περιβάλλοντος, Πρασίνου & Πολιτικής Προστασίας στο Δήμο Ευόσμου - Κορδελιού

Τα τελευταία δύο χρόνια δοκιμάζεται σκληρά η Ελλάδα και οι Έλληνες από μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση η οποία μπορεί να ήρθε ξαφνικά, εσκεμμένα και ανεξήγητα για πολλούς αλλά ωστόσο βρήκε γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί ραγδαία απ’ άκρου εις άκρον σ ’όλη την Ελλάδα.

Η κρίση που βιώνουμε έφερε στην επιφάνεια όχι μόνο την οικονομική αλλά και την συναισθηματική φτώχεια μας.

Και αυτό είναι χειρότερο απ’ όλα. Γιατί και η γενιά των γονιών μας δεν είχε «λεφτά» είχε όμως καρδιά! Είχαν λίγα και ήταν ικανοποιημένοι. Είχαν λίγα και προσπαθούσαν «να απλώσουν τα πόδια τους όσο έφτανε το πάπλωμα».

Ενώ εμείς «ανοιχθήκαμε» και δεν υπολογίσαμε όχι τους αστάθμητους παράγοντες αλλά και την κακή πολιτική μας μοίρα. Τελικά τίποτα δεν έγινε τυχαία .Όλα ήταν σχεδιασμένα για μας χωρίς εμάς! και φθάσαμε στο σημείο την διαχείριση της κρίσης που δημιούργησαν «άλλοι» να την διαχειρίζονται η ΕΚΚΛΗΣΙΑ και οι ΔΗΜΟΙ…

Δεν παραβλέπω το γεγονός ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι αλλά… αν θέλουμε όλοι να λεγόμαστε άνθρωποι δεν πρέπει να τρέχουμε να σώσουμε τον εαυτό μας! Είναι λάθος «ιστορικό» τώρα αυτήν την περίοδο να κοιτάμε μόνον τον εαυτό μας και τα κυρίως κεκτημένα μας. Βλέπετε οι ηγούντες το κατάφεραν κι αυτό. Να στρέψουν την μία ομάδα εναντίον της άλλης. Όμως επειδή «ο χρόνος περνά και η ζωή μας χάνεται» όπως λέει και ο ποιητής επιβάλλεται να αλλάξουμε πορεία.

Ο δρόμος της εξόδου από την κρίση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ είναι διπλής κυκλοφορίας.

Μαζί με μας, την οικογένειά μας, τους συγγενείς και τους φίλους μας είναι και οι άλλοι οι απέναντι άγνωστοι γείτονες, οι άγνωστοι συγκάτοικοι, οι άγνωστοι συνδημότες που και αυτοί μαζί μας περνάνε τα ίδια και το κυριότερο θέλουν τα ίδια!

Και όχι μόνο στις ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ αλλά και στις ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ δεν υπάρχουν ΑΔΙΕΞΟΔΑ, η λύση βρίσκεται στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, που άλλοι τη λένε ΕΝΟΤΗΤΑ, άλλοι τη λένε ΣΥΝΟΧΗ άλλοι ΣΤΗΡΙΞΗ και άλλοι ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ. Όπως και να τη λέμε η ουσία είναι μία. Αν ο ένας δεν στηρίξει τον άλλον όποιος και αν είναι αυτός , τότε πραγματικά θα πιάσουμε πάτο όλοι μαζί. Και αυτό δεν νομίζω να το θέλει κανένας. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να δούμε τους συνανθρώπους αλλιώς…πως; Βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση τους! Είναι απλό. Αυτό που θέλουμε εμείς ακριβώς το ίδιο θέλουν κι άλλοι.

Ό,τι μπορούμε να δώσουμε ας το δώσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου.

Όμως αυτή η κρίση δεν έκανε μόνο μίζερους τους Έλληνες αλλά ασχήμαινε και την πατρίδα μας! Και για αυτό φταίμε εμείς που δεν προσέχουμε τίποτα πια…πετάμε και αφήνουμε ό,τι να’ ναι όπου να’ ναι, αδιαφορούμε πλήρως για το ένα το παιδί που παίζει στο πάρκο εάν μολυνθεί από τα κόπρανα του δικού μας οικόσιτου, δεν μας νοιάζει αν το δέντρο που φύτεψε ο Δήμος μπροστά στο σπίτι μας για ομορφιά για δροσιά και για προστασία, ξεραθεί…

Γενικώς δεν μας νοιάζει τίποτα…

Αυτή η γενική αδιαφορία μπορεί να μετατραπεί και πρέπει να μετατραπεί για δικό μας καλό, άμεσα σε αλληλεγγύη για τον άνθρωπο και σε προστασία για το περιβάλλον…. Το οποίο ας μην ξεχνάμε ότι αρχίζει μόλις κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας για να μην πω ότι είναι η προέκταση του σπιτιού μας….αλλά και του εαυτού μας!!!!