Άνοιξα ένα συρτάρι που είχα κλειδώσει εκεί για πολλά χρόνια, έρωτες, χαρές και λύπες.
Τώρα θέλω να τα ελευθερώσω. Να βγούν να πετάξουν και νάρθουν ν’ αγγίξουν ίδια ανθρώπινα βιώματα όλωνΆνοιξη γύρω μου
Και όλα γελάνε.
Στην καρδιά μου, χειμώνας
Και η ματιά μου υγρή.
Πάσχα του Απρίλη.
Ανάσταση σημαίνει η καμπάνα
Για όλους, εκτός από εμένα
Που πεθαίνω εδώ και είκοσι έξι άνοιξες
Χωρίς ποτέ ν΄ αναστηθώ.
(ήμουν είκοσι έξη χρονών όταν το έγραφα)
Ντίνα Μαρκοπούλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου