της Γιώτας Χατζημιχαηλίδου,
Οικονομολόγου,
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα φετινά 46α Δημήτρια και με φόντο τις οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις, το φόβο και την ανασφάλεια της ελληνικής νεολαίας, θα προβληθεί ένα θεατρικό έργο το οποίο αφηγείται με τρόπο διαδραστικό της πορεία μιας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς των τριάντα. Το θεατρικό έργο «Έσπασε» αναδεικνύει τα κρυμμένα πρόσωπα ανθρώπων που έζησαν την εφηβεία τους κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές του ’90. Διάσπαρτες μνήμες του συγγραφέα εμπλουτισμένες με στίχους τραγουδιών, συνταγές μαγειρικής, σημειώσεις σε αρχεία word και ένα πλήθος από εμβόλιμες, ίσως «άχρηστες» κατά τα λεγόμενα του ίδιου του συγγραφέα, πληροφορίες που συγκροτούν το δραματικό σύμπαν του κειμένου. Το «Έσπασε» απέσπασε το β΄ βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου από το Εθνικό Θέατρο το 2010 και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία την άνοιξη του 2011 στην Αθήνα σε συμπαραγωγή με το Θέατρο Σημείο. Ο θεατρικός συγγραφέας του έργου Στέλιος Χατζηαδαμίδης μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τα όνειρα ενός νέου της γενιάς των τριάντα…
Κύριε Χατζηαδαμίδη τι σημαίνει για σας η βράβευση του έργου σας στο Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου του Εθνικού Θεάτρου;Πρόκειται για μια δυνατότητα. Αυτό που χρειαζόμαστε στις μέρες μας, είναι μια δυνατότητα. Την όρεξη την έχουμε, τη γνώση την έχουμε, μας λείπει η δράση. Η γνώση που δεν πραγματώνεται είναι σαν να μην υπάρχει. Προκειμένου να εξελιχθούν οι καλλιτέχνες που ασχολούνται με το θεατρικό κείμενο, τα έργα τους χρειάζεται να δοκιμαστούν επί σκηνής.
Το έργο αποτελεί μία αποσπασματική αυτοβιογραφία, ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στο κοινό;
Το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω στο κοινό μέσα από αυτή τη δουλειά είναι ότι οι ομοιότητές μας είναι περισσότερες απ’ τις διαφορές μας. Για να το δούμε αυτό, πρέπει να πετάξουμε πολλές από τις άχρηστες πληροφορίες-γνώσεις με τις οποίες μας έχουν γεμίσει το κεφάλι. Το συγκεκριμένο έργο είναι κατά κάποιον τρόπο το χρονικό μιας γενιάς. Της γενιάς των σημερινών τριαντάρηδων, τριανταπεντάρηδων. Τέκνα της πάλαι ποτέ ισχυρής μεσοαστικής τάξης, αμήχανοι θεατές στις κηδείες και τα μνημόσυνα κάθε συλλογικότητας: της οικογένειας, του κοινωνικού ιστού, της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας, της πολιτικής.
Το «Έσπασε» αναδεικνύει βασικά ερωτήματα σχετικά με την επιβίωση της ελληνικής νεολαίας και τα εσωτερικά προβλήματα που υπάρχουν πίσω από την κοινωνική προσωπίδα. Τι πιστεύετε ότι κρύβεται πίσω από αυτή;
Όταν βγουν οι προσωπίδες θα δούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Αν κι έχουμε αρχίσει να το υποψιαζόμαστε.. Ανησυχώ όμως, μήπως υπάρξει έξαρση των ψυχικών ασθενειών στη γενιά μου. Μου προκαλεί τρόμο το γεγονός πως η ενέργεια και η δημιουργικότητα των σημερινών νέων, δεν αλληλεπιδρά . Είναι όπως η έκφραση που λένε οι οικοδόμοι: «γυρίζει μέσα», για τη βίδα που γυρίζει στο πάσο της, χωρίς να βιδώνει.
Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι επιλογές που έχουν οι νέοι σήμερα;
Το έργο, ξεκινά με μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής:
Α. Συνεχίζεις Β. Δε συνεχίζεις Γ. Ελπίζεις Δ. Συνεχίζεις ελπίζοντας και μέχρι τότε ονειρεύεσαι.
Πάντα υπάρχει ελευθερία επιλογής στο πώς θα αντιδράσουμε και θα μετουσιώσουμε αυτά που μας συμβαίνουν.
Πόσο σημαντική είναι, κατά την άποψή σας, για τη στηριξη της ελληνικής νεολαίας η ανάδειξη νέων θεατρικών συγγραφέων οι οποίοι πρεσβεύουν νέες αξίες και νέες προσδοκίες;
Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό θέατρο ψυχορραγεί. Ως θεατής, θέλω να πηγαίνω σε θεάματα που μιλούν στη γλώσσα μου και μου δημιουργούν εναλλακτικές εικόνες για την πραγματικότητά μου. Συγκλονίζομαι με τον βασιλά Ληρ, αλλά εγώ ζω σήμερα στην Αθήνα κι έχω ανάγκη να νιώσω λιγότερο μόνος και αυτό θα το καταφέρω μόνο αν δω συνοδοιπόρους. Υπάρχει μια ρευστότητα στην πραγματικότητα που βιώνουμε, τα γεγονότα αλλάζουν τρομακτικά γρήγορα. Το θέατρο, είναι ζωντανός οργανισμός. Έξω συμβαίνουν τρομακτικά πράγματα.
Κύριε Χατζηαδαμίδη το κοινό της Θεσσαλονίκης πότε θα απολαύσει αυτή τη μοναδική παράσταση;
Η παράσταση ανεβαίνει τη Δευτέρα 3 και Τρίτη 4 Οκτωβρίου στο ¨ΑΝΕΤΟΝ¨-LIQUID στις 21:00. Θα χαρούμε να σας έχουμε όλους κοντά μας!
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Στέλιος Χατζηαδαμίδης γράφει για το θέατρο από το 2006. Στο συγγραφικό του έργο αξιοποιεί την οπτική που του έχουν χαρίσει οι σπουδές του στη χημεία, την υποκριτική και τη θεατρική γραφή.Το 2010 το έργο του έσπασε τιμήθηκε με το β’ βραβείο θεατρικής συγγραφής από το Εθνικό Θέατρο(κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός). Σημαντική στιγμή στην πορεία του υπήρξε επίσης το έργο «Γυρίζει τρελά», το οποίο έγραψε, όταν το Θέατρο Σημείο κάλεσε, το 2010, έλληνες συγγραφείς να γράψουν για την παράσταση Ο κανένας, αφιέρωμα στον βίαιο θάνατο άστεγου από απορριμματοφόρο του Δήμου Ταύρου. Έχει γράψει, επίσης, τα έργα: όχι δέντρο (2011), εγώ δεν είμαι αυτός ο τοίχος/αληθινά (2010), στη θάλασσα(2008), κόκκινο, κόκκινο με λίγο κίτρινο(2008), ο συνδετήρας (2007).
Σκηνοθεσία: Χρήστος ΘεοδωρίδηςΣκηνικά - κοστούμια - ειδικές κατασκευές: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Κίνηση: Ξένια Θεμελή, Τατιάνα Μύρκου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή
Παίζουν: Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Μαρίνα Μανδαλά, Τατιάνα - Άννα Πίττα, Στέλιος Χατζηαδαμίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου