Η φτώχεια φέρνει κατάθλιψη και η κατάθλιψη οδηγεί σε φτώχεια

O φόβος της απόλυσης, η αβεβαιότητα, το άγχος για τη διατήρηση της δουλειάς, η οικονομική ανασφάλεια, οι ανατροπές στο επίπεδο ζωής και ο φόβος μιας χειρότερης ζωής είναι οι κρίκοι στην αλυσίδα «οικονομική κρίση και κατάθλιψη»

Το φαινόμενο της ομαδικής μελαγχολίας, της κρίσης απαισιοδοξίας, έχει αποτυπωθεί σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης της τελευταίας χρονιάς, αλλά παίρνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις.

Η Ελλάδα ΜΑΣ, μετατράπηκε θεσμοθετημένα πλέον σε μια “δουλοπαροικία χρέους”. Οι κρατικοί πόροι, οι καταθέσεις των ελλήνων, το έδαφος της χώρας, οι δημόσιες...

 δαπάνες συμπεριλαμβανομένων και των δαπανών για την άμυνα, έχουν τεθεί στην διάθεση των δανειστών του ελληνικού δημοσίου.

Μία χρονιά όπου και ως οικονομία και ως κοινωνία «ξύνουμε» τον πάτο του βαρελιού. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτή τη βαθιά και ολόπλευρη κρίση οι υγιείς δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας να βρουν τρόπους αντίδρασης και ίσως κάτι καλό, ελπιδοφόρο και βιώσιμο να γεννηθεί."

Αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα συμβεί στην χώρα μας, είναι ότι θα ακολουθήσει τον δρόμο που ακολούθησε και το Ντουμπάι, που σημαίνει ότι θα είναι ένα πρόβλημα που σύντομα θα πάψει να απασχολεί γιατί θα επισκιαστεί από άλλα προβλήματα όπως η δημοσιονομική κρίση στην Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία ή στις Βαλτικές χώρες.

… ή θα ξεχαστεί όταν θα αρχίσουμε να ανησυχούμε για το που θα συμβεί ο επόμενος σεισμός.

Έχοντας ιαματικά γιατροσόφια στο DNA μας ως Έλληνες, ας επουλώσουμε την πληγή ΕΛΛΑΔΑ που αιμοραγεί, ας σκεφτούμε αισιόδοξα κι ας αντιδράσουμε θετικά, απολαμβάνοντας τις στιγμές μας κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Εξάλλου, έχουν περάσει αιώνες από τότε που κάποια χώρα έχει θεωρηθεί άρτια ως προς την διεθνή οικονομία.

Είναι πολύ καλό όμως να ξεσταυρώσουμε επιτέλους, χέρια και πόδια.

Τέρμα στην αδιαφορία, στον καναπέ, στην τηλεόραση. Μας κλέβουν τη ζωή και δεν κάνουμε τίποτα. Πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση.Όλοι στους δρόμους. Δεν αρκεί μόνο να λέμε μας ληστεύουν και να μην κάνουμε τίποτα. Παρακινήστε τους φίλους τους γείτονες. Θέλουν να μην μιλάμε να μη φωνάζουμε να είμαστε σαν τα ζώα. Το χρωστάμε πρώτα στις δικές μας ζωές και μετά στα παιδιά μας. Μας έχουν κλέψει το γαμόγελο. Είναι σαν να μπήκαν στο σπίτι μας, μας κλέβουν τους βλέπουμε και δεν αντιδράμε δεν μιλάμε. Αν βλέπαμε τους κλέφτες στο σπίτι μας το ίδιο θα κάναμε;

Δεν πάει άλλο.!!! ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ._

Με την προϋπόθεση όμως, ότι δεν καίμε την χώρα μας για να δείξουμε σ’ αυτούς τους διαβολικούς εμπόρους πόσο λάθος κάνουν.

Μπορούμε κάλλιστα να... οργανώσουμε διακοπές... μαζί τους, στα αξιαγάπητα νησιά μας, ενδυναμώνοντας την ηρεμία του δικού μας μυαλού και κατευνάζοντας την τρικυμία του δικού τους.

Ντίνα Μαρκοπούλου