35 χρόνια από την πρεμιέρα του «Πυρετός το Σαββατόβραδο»

Το θερμόμετρο μπερδεύω με τις τρίχες στη μασχάλη
και σαν όραμα εμφανίζεται η Claoudia Cardinale.
Πυρετός υψηλός, τεσσαράκοντα και κάτι
με κεφάλι στροβιλίζω και θολούρα στο ένα μάτι.
Βλέπω κόμπο στο μαντίλι που είχα για σημάδι
παρά τρίχα να ξεχάσω...είναι Σαββάτο βράδυ.
Είναι γνωστό το φάρμακο γι `αυτόν τον πυρετό
το ’πε ο γιατρός Travolta το `78.
Disco Voltaine και Dancing All The Night
κατατροπώνουν στη στιγμή Κέλσιο και Farenheit.
Φορώ ξανθιά περούκα να μοιάζω του Leif Garrett
και βλέμμα μπάτσο σιγουριά όπως του Steve McGarrett.

Μουσική νεανική ταινία, αμερικανικής παραγωγής 1977 

Παίζουν: Τζον Τραβόλτα, Κάρεν Λιν Γκόρνει, Τζούλι Μποβάσο
Σκηνοθεσία: Τζον Μπάντχαμ 

Πόσες φορές δεν χορέψαμε στο Καρναβάλια το «Staying Alive” και δεν έχετε… σιχτιρίσει τους Bee-Gees; Η εικόνα με τον Τζον Τραβόλτα να χορεύει ρυθμικά με λευκό κολλητό κουστούμι και τα χέρια ρυθμικά δείχνοντας εναλλάξ πάνω-κάτω, είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες εικόνες του αιώνα που πέρασε, επηρεάζοντας στυλ, ντύσιμο, «φιγούρα» και ανθρώπινες συμπεριφορές.

Ο «Πυρετός το Σαββατόβραδο» σε σκηνοθεσία Τζον Μπάνταμ κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους σαν σήμερα, 37 χρόνια πριν και ήταν από τις πρώτες ταινίες που έφερε το χορό και την ντίσκο στο προσκήνιο.

Ένας επιπόλαιoς vεαρός ιταλικής καταγωγής, ο 19χρονος Τόνυ Μανέρο είναι γνωστός για τις χορευτικές του φιγούρες στα κλαμπ του Μπρούκλιν. Η ζωή του περιστρέφεται γύρω από το χορό. Αντιμέτωπος με την «ταπεινή» καθημερινότητα της μικροαστικής του καταγωγής, και το αδιέξοδο μέλλον, ζει και αναπνέει για να φτάσει το βράδυ του Σαββάτου και τη μετατροπή του σε βασιλιά της πίστας. Η δύσκολη και μίζερη ζωή του, εξαφανίζεται κάτω από τα φώτα της ντισκοτέκ, και όταν φοράει το ολόλευκο κουστούμι και εντυπωσιάζει με τις χορευτικές του επιδόσεις γίνεται το επίκεντρο της προσοχής και ο βασιλιάς στις καρδιές των γυναικών. Τα πράγματα δεν πάνε το ίδιο καλά και στο σπίτι του όπου τσακώνεται συνεχώς με τους γονείς του καθώς η σύγκριση με τον μεγαλύτερο αδελφό του είναι μάλλον αναπόφευκτη.

Ένας επερχόμενος διαγωνισμός χορού, είναι γι αυτόν ισοδύναμο με το φαντασιακό εισιτήριο που θα τον βοηθήσει (;) να αποδράσει από τον αποπνικτικό μικρόκοσμο στον οποίο μεγάλωσε σε αυτόν που ονειρεύεται. Έναν κόσμο χωρίς αύριο, φτιαγμένο από ξεχασμένα όνειρα, εφήμερες σχέσεις, ρατσισμό και συμμορίες. Ο ανώριμος και επιφανειακός Τόνι που ονειρεύεται την πλούσια ζωή στην άλλη άκρη του ποταμού, θα γίνει χορευτικό ζευγάρι με την ταλαντούχα Ανέτ για το διαγωνισμό. Όμως η πορεία του μέχρι εκεί και ακόμα περισσότερο, μετά από κει, πρόκειται να είναι μια «ιδρωμένη» και αρκετά βίαιη πορεία συνειδητοποίησης και ενηλικίωσης.

Ιδιαιτέρως, όταν όλα αλλάζουν, γνωρίζοντας τυχαία τη Στέφανι, όταν αρχίζει να προπονείται μαζί της. Στα πρόσωπα των δυο ηρώων θα συναντηθούν δυο διαφορετικοί κόσμοι, που διέπονται από διαφορετικές κουλτούρες...

Εκεί ακριβώς είναι που βρίσκεται η ιδιαίτερη μαγεία του «Saturday Night Fever». Αυτή που το κάνει να ξεχωρίζει με διαφορά από όλες τις προσπάθειες για κάτι ανάλογο. Χρησιμοποιώντας τη φόρμα της νεανικής μουσικοχορευτικής ταινίας, το «Saturday Night Fever» χάρη σε ένα εξαιρετικά καλογραμμένο σενάριο και την χαρισματική παρουσία του Τζον Τραβόλτα καταφέρνει να μετατραπεί σε κάτι πολύ πιο σύνθετο και κινηματογραφικά απολαυστικό. «Εγκλωβίζει» στα καρέ του μια ιστορική πλέον έκφραση της ποπ κουλτούρας, την ώρα που τη χρησιμοποιεί για να εξελιχθεί σαν ταινία σε ένα ψηφιδωτό κοινωνικής καταγραφής. Ισορροπώντας με μοναδική ποιότητα ανάμεσα στον ανάλαφρο μουσικοχορευτικό του χαρακτήρα, το ρομάντζο και την ψυχογραφική, δραματική στιβαρότητα.

Όχι τυχαία, μία από τις πιο δύσκολες κινηματογραφικούς κριτικούς, η θρυλική Πολίν Καέλ, έχει γράψει για την ταινία: «... περιέχει μερικές από τις πιο υπνωτιστικά όμορφες σκηνές ποπ χορού που έχουν κινηματογραφηθεί ποτέ... Η ανάγκη να κινηθείς, να χορέψεις και να είσαι αυτός που θέλεις να είσαι. Ο χορός σαν μια νιρβάνα. Όταν η μουσική σταματάει, ξαναγίνεσαι “ένας απ όλους”».

Η πασίγνωστη ταινία που συνδέθηκε όσο λίγες με τον χαρισματικό (και υποψήφιο για Όσκαρ ερμηνείας) πρωταγωνιστή της, τον Τζον Τραβόλτα, ένας συνδυασμός 70's αισθητικής, καλών ερμηνειών τόσο από τους πρωταγωνιστές όσο και από το υπόλοιπο καστ και διαχρονικών κομματιών από τους Bee Gees.

Ο τίτλος της ταινίας λέγεται ότι προήλθε από ένα άρθρο που διάβασε σε ένα περιοδικό ο παραγωγός της ταινίας. Το «χτίσιμο» της επιτυχίας της ταινίας ξεκίνησε με τα τραγούδια που βγήκαν ένα μήνα πριν η ταινία χτυπήσει τις αίθουσες.

Λίγες είναι οι ταινίες που έχουν αφήσει τόσο ανεξίτηλο το στίγμα τους στην pop κουλτούρα και στην ουσία έχουν δημιουργήσει ένα φαινόμενο όπως αυτό της εξάπλωσης της disco μουσικής.

To soundtrack είναι ακόμα το πιο επιτυχημένο όλων των εποχών: "Staying Alive", "If I Can't Have You", "How Deep Is Your Love", "You Should Be Dancing".

Και στις 14 Δεκεμβρίου, η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους και ανέβηκε αμέσως στην κορυφή του box office. Αξέχαστες οι χορευτικές φιγούρες -«χορευτική στολή» και τις κινήσεις του πρωταγωνιστικού ήρωα- του Travolta και το ρομάντζο του με τη λίγο μεγαλύτερη του Karen Lynn Gorney. Αποτέλεσμα να βλέπεται πολύ ευχάριστα ακόμα και σήμερα παρά το γεγονός ότι δεν είναι κάτι το πρωτότυπο ή άριστο τεχνικά, έστρωσε το δρόμο για το εξίσου γνωστό "Grease" (1978), το οποίο είχε μεγαλύτερη επιτυχία αλλά δεν ήταν το ίδιο καλό (σε πολλούς τους τομείς).

Το 2010, η Εθνική Κινηματογραφική Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου των Η.Π.Α. αποφάσισε την ψηφιακή διατήρηση του «Saturday Night Fever» ως μια ταινία ιδιαίτερης πολιτιστικής, ιστορικής ή αισθητικής σημασίας.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Στην Θεσσαλονίκη πρωτοπαίχτηκε στον κινηματογράφο ΑΝΑΤΟΛΙΑ σε ειδική προβολή με προσκλήσεις που μπορούσε κάποιος να προμηθευτεί από την εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ.Οι υπεύθυνοι της προβολής εξαιτίας της τρέλας που επικρατούσε φοβόντουσαν τον ενδεχόμενο να σηκωθούν και χορέψουν οι θεατές.Εκεί έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση τα ''τσινάρια''.Μυτερά παπούτσια, στενό μπλου τζην παντελόνι και το μαλλί με μπριγιαντίνη προς τα πίσω αλα Τραβόλτα.