Κατερίνα Μάρκου:Οι γυναίκες σήμερα δεν ζητούν ειδική μεταχείριση αλλά ισότιμες ευκαιρίες

«Ο αποκλεισμός των γυναικών από την ισότιμη πρόσβαση στη ζωή, την εργασία, την πολιτική, οδηγεί σε απώλεια ευημερίας για ολόκληρη την κοινωνία» τόνισε η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης Κατερίνα Μάρκου, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής στην ειδική συνεδρίαση για την Ημέρα της Γυναίκας.

«Οι γυναίκες σήμερα δεν ζητούν ειδική μεταχείριση αλλά ισότιμες ευκαιρίες. Ίσες ευκαιρίες για να χαράξουν την επαγγελματική και προσωπική τους πορεία, να γράψουν τη δική τους ιστορία, ίσες ευκαιρίες να διεκδικήσουν την προσωπική τους ανάπτυξη. Η ειδική μεταχείριση των γυναικών είναι η λύση μιας κοινωνίας που έχει ηττηθεί, μιας κοινωνίας που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις. Έρχεται εκ των υστέρων να καλύψει τα κενά της Πολιτείας. Αντιθέτως, η ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες δίνεται, πρέπει να είναι δεδομένη, από την αρχή» είπε.

Αφιέρωσε την ομιλία της «στην ανώνυμη γυναίκα, τη μέση γυναίκα που σήμερα κουβαλάει στους ώμους τους όχι μόνο το βάρος της επαγγελματικής της προκοπής αλλά και της συνοχής της οικογένειας και που καθημερινά αγωνίζεται για την προσωπική και οικογενειακή της αξιοπρέπεια».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

υπάρχει η εντύπωση ότι η σημερινή ημέρα, η 8^η Μαρτίου, όπως και η γενικότερη συζήτηση για την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή αφορά αποκλειστικά και μόνο τις γυναίκες. Ότι πρόκειται δηλαδή για ένα αίτημα που αφορά τα συμφέροντα και την ηθική αποκατάσταση μιας ειδικής ομάδας του πληθυσμού.

Στην πραγματικότητα, ο αποκλεισμός των γυναικών από την ισότιμη πρόσβαση στη ζωή, την εργασία, την πολιτική, οδηγεί σε απώλεια ευημερίας για ολόκληρη την κοινωνία, απώλεια από την αξία που δεν πραγματοποιείται γιατί δεν δίνονται ισότιμα ευκαιρίες σε όλα τα μέλη της κοινωνίας.

Η Χίλαρι Κλίντον, μία γυναίκα πολιτικός που έχει καταρρίψει πολλά στερεότυπα, είπε ότι «όταν οι γυναίκες είναι υγιείς και μορφωμένες, όταν είναι ελεύθερες από τη βία, όταν μπορούν να εργάζονται και να κερδίζουν τα προς το ζην ως πλήρεις και ίσοι εταίροι στην κοινωνία, οι οικογένειές τους θα ευημερήσουν. Κι όταν ευημερούν οι οικογένειες, ευημερούν και οι κοινότητες και τα έθνη».

Γι αυτό και η συζήτηση για την ισότιμη συμμετοχή και των γυναικών αφορά όχι μόνο κάθε γυναίκα αλλά και κάθε άνδρα και κάθε οικογένεια και, εν τέλει, ολόκληρη την κοινωνία.

Τι σημαίνει όμως ισότιμη συμμετοχή;

Οι γυναίκες σήμερα δεν ζητούν ειδική μεταχείριση αλλά ισότιμες ευκαιρίες. Ίσες ευκαιρίες για να χαράξουν την επαγγελματική και προσωπική τους πορεία, να γράψουν τη δική τους ιστορία, ίσες ευκαιρίες να διεκδικήσουν την προσωπική τους ανάπτυξη.

Για να υπάρξουν όμως ίσες ευκαιρίες απαιτούνται μέτρα από την Πολιτεία, στη βάση των αντικειμενικών και ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες ως αποτέλεσμα της μητρότητας και της ανατροφής των παιδιών τους.

Η ειδική μεταχείριση των γυναικών είναι η λύση μιας κοινωνίας που έχει ηττηθεί, μιας κοινωνίας που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις. Έρχεται εκ των υστέρων να καλύψει τα κενά της Πολιτείας. Αντιθέτως, η ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες δίνεται, πρέπει να είναι δεδομένη, από την αρχή.

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα και σήμερα γύρω μας στερεότυπα κοινωνικά και πολιτικά που ξεκινούν ήδη από την ανατροφή των παιδιών, ακόμα και από το παιχνίδι, και προκαταλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους και συμπεριφορές για το κορίτσι και το αγόρι.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα θέματα και τα αντικείμενα με τα οποία εξοικειώνονται τα κορίτσια, ήδη από την παιδική τους ηλικία, είναι από τη φύση τους περιορισμένα, με την υπόνοια ότι αυτά διαγράφουν τον κύκλο της ζωής και την πορεία ενός κοριτσιού. Χτίζουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο επιτρέπεται, είναι κοινωνικά αποδεκτό να κινηθεί μια γυναίκα μεθαύριο.

Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν πριν 30 ή 40 χρόνια. Η πρόσφατη ιστορία μας  είναι γεμάτη από γυναίκες - πρότυπα, από την Καλλιρρόη Παρρέν και την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, μέχρι την Ελένη Σκούρα και τη Μελίνα Μερκούρη, γυναίκες που πάλεψαν για όλες μας, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα, ανοίγοντας νέους δρόμους, αποδεικνύοντας ότι η ισότητα και οι ίσες ευκαιρίες είναι αξίες που φαίνονται στην πράξη και όχι στη θεωρία. Αλλά έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ξεπεράσουμε τελείως κάποιες οπισθοδρομικές  αντιλήψεις και στερεότυπα.

Θέλω εδώ να τονίσω ότι η στήριξη στη γυναίκα είναι στήριξη και στην οικογένεια. Είναι αναγκαία συνθήκη για την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος και της γήρανσης του πληθυσμού. Κι όμως, έχουμε ένα φορολογικό σύστημα κατάφωρα εναντίον των οικογενειών με παιδιά, που δεν ευνοεί τη μητέρα που αναλαμβάνει την ανατροφή των παιδιών. Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν πως όσο περισσότερα παιδιά κάνει μια γυναίκα, τόσο πιο επισφαλής γίνεται η εργασιακή της κατάσταση. Την ίδια στιγμή, προγράμματα όπως η «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» που υπάρχουν για τη διευκόλυνση της εργαζόμενης γυναίκας, προσφέροντας πρόσβαση σε υπηρεσίες φροντίδας για τα παιδιά τους, υποχρηματοδοτούνται. Η αντιμετώπιση αυτών και άλλων αντίστοιχων θεμάτων από την Πολιτεία είναι η ελάχιστη προϋπόθεση για να διασφαλιστεί η ουσιαστική και όχι τυπική ισότητα ευκαιριών.

Κλείνοντας την ομιλία μου, θέλω να αναφερθώ στην ανώνυμη γυναίκα, τη μέση γυναίκα που σήμερα κουβαλάει στους ώμους τους όχι μόνο το βάρος της επαγγελματικής της προκοπής αλλά και της συνοχής της οικογένειας. Σε αυτήν την ανώνυμη γυναίκα που καθημερινά αγωνίζεται για την προσωπική και οικογενειακή της αξιοπρέπεια αφιερώνεται αυτή η μέρα, αφιερώνω την ομιλία μου.

Προτρέπω, λοιπόν, όλους μας νομοθετικά να κάνουμε το σωστό, τονίζοντας και πάλι τις ίσες ευκαιρίες που πρέπει να δοθούν για να διεκδικήσει κάθε γυναίκα την αυτοπραγμάτωσή της και για να έχει η κοινωνία συνολικά τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια.