Αδειούχοι..ισοβίτες

Της Ναντίνας Χρηστίδου

Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι η δεύτερη στη σειρά απόδραση του 50χρονου σήμερα ισοβίτη Μιχάλη Μακρυγιάννη, βαρυποινίτη κατηγορούμενου για τον φόνο πέντε ατόμων, για ακόμη δυο απόπειρες δολοφονίας αλλά και για εμπλοκή σε μια σειρά από ληστείες και άλλα ποινικά αδικήματα. Ο Μακρυγιάννης εξέτιε την ποινή του- η οποία είναι τέσσερις φορές ισόβια- στις φυλακές της Λάρισας. Είχε υποβάλει έξι φορές αιτήματα χορήγησης πενθήμερης άδειας (ένα μέτρο που ισχύει εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας κατά το οποίο οι φυλακισμένοι μπορούν κατόπιν αιτήσεως να βγαίνουν για πέντε μέρες έξω από τη φυλακή, και να επιτρέψουν πάλι εκεί έπειτα από το πέρας αυτής). Ο βαρυποινίτης όμως δεν εμφανίστηκε και αυτή τη στιγμή τον αναζητά όλη η αστυνομία της Λάρισας και των γύρω περιοχών. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που το κάνει αυτό, καθώς είχε αποδράσει πάλι με τον ίδιο τρόπο πριν από έξι χρόνια. Το θέμα των αδειών έχει πάρει πλέον μεγάλες διαστάσεις και συζητιούνται νέα μέτρα. Αν και δεν με βρίσκει σύμφωνη η χορήγηση αδειών που εκτίουν την ποινή τους έχοντας διαπράξει μεγάλα ή μικρά εγκλήματα και αδικήματα - εφόσον εκτίεις μια ποινή, οφείλεις να μείνεις μέσα ως το πέρας αυτής, χωρίς διαλείμματα και άδειες, διότι φυλακή δεν είναι μόνο τιμωρία για την πράξη που κάνει κάποιος αλλά ο σωφρονισμός του ατόμου για να μην την ξανακάνει), εντούτοις, παραβλέποντας τον ορισμό της έγκλειστης ποινής, και σύμφωνα με τα δικαιώματα των φυλακισμένων, ναι εντάξει , να μπορούν να πάρουν μια άδεια - όχι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά δυο μέσα σε μια πενταετία για παράδειγμα, αλλά κατόπιν εξετάσεως της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Δε μπορούν – για παράδειγμα - να παίρνουν όλοι άδεια. Τουλάχιστον όχι οι βαρυποινίτες. Να παίρνουν μόνον έχουν διαπράξει μικρά αδικήματα ή οικονομικά. Αυτοί που έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής, δεν δικαιούνται ...."προαυλισμό" ανά τη χώρα. Ο κάθε φυλακισμένος μπορεί με την άδεια που του δίνεται , να κρυφτεί σε ένα απόμακρο μέρος και αφού περάσει κάποιο χρονικό διάστημα και θεωρεί ότι είναι ασφαλής, να διαφύγει στο εξωτερικό με πλαστά στοιχεία. Επιπλέον, με την άδεια που παρέχεται σε δολοφόνους θέτεται και η ζωή των υπόλοιπων πολιτών σε κίνδυνο. Μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαπράξουν ένα νέο έγκλημα , να σκοτώσουν ακόμη έναν άνθρωπο, καθώς δεν έχουν μέσα τους το αίσθημα της ευθύνης και δε καταλαβαίνουν τι θα πει ανθρώπινη ζωή αφού έχουν ήδη διαπράξει έναν ή περισσότερους φόνους. Πρόκειται για άτομα αδίστακτα που δεν έχουν το φόβο της φυλακής και της τιμωρίας, πόσο μάλλον όταν γνωρίζουν ότι μπορεί και να δραπετεύσουν ξανά με την ...ευλογία της Πολιτείας. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν σωστά κριτήρια ώστε να δοθεί η συγκεκριμένη άδεια. Τρανό παράδειγμα αυτό του Μακρυγιάννη. Συνεπώς θα πρέπει να υπάρξει μια σειρά από πιο αυστηρά μέτρα και κριτήρια για αυτήν την άδεια. Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να ελέγχονται πιο αυστηρά οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και γενικότερα όσοι υπηρετούν τη δικαιοσύνη και ιδιαίτερα αυτοί που δουλεύουν σε σωφρονιστικά ιδρύματα για λογαριασμό της δικαιοσύνης ιατροί, δικαστές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και άλλοι. Έπειτα θα πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα σε ποιους θα δίνεται αυτή η άδεια. Να υπάρξει μέριμνα για τον τρόπο εντοπισμού τους σε περίπτωση διαφυγής τους. Και τέλος να εξετάζεται η κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Δε θα πρέπει δηλαδή να δίνεται άδεια σε άτομα που είναι επικίνδυνα για την ζωή των πολιτών. Να δίνεται μόνο σε άτομα που έχουν διαπράξει οικονομικά ή άλλου είδους αδικήματα που δεν θεωρούνται επικίνδυνα για την ανθρώπινη ζωή. Γιατί αν ο συγκεκριμένος κακοποιός, βγει και διαπράξει ακόμη ένα έγκλημα σε άνθρωπο, τότε θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί που εξέτασαν την περίπτωσή του και του χορήγησαν την άδεια. Δε θα πρέπει να δίνεται σε καμία περίπτωση άδεια σε άτομα που έχουν αποδράσει ήδη μία φορά όπως έκανε ο συγκεκριμένος κακοποιός, γιατί υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να αποδράσει ξανά, εφόσον είδε ότι έπιασε το κόλπο την προηγούμενη. Θα πρέπει να τους βάλουν κάποια βραχιολάκια  εντοπισμού έτσι ώστε να γνωρίζουν που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή. Και τέλος να βάζουν περιοριστικά μέτρα. Να μη μπορούν να φύγουν ούτε έξω από την πόλη στην οποία διαμένουν. Διότι η άδεια αυτή δίνεται με σκοπό α πάνε να δούνε τις οικογένειές τους και όχι να κάνουν επισκέψεις σε γνωστούς και φίλους ανά την Ελλάδα!