Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ.

Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι  της Λαϊκής Συσπείρωσης στη Περιφέρεια και στους Δήμους της περιοχής εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, μερική ή ολική. Ενημερώσαμε τον λαό,  κάναμε προσπάθειες για οργάνωση της πάλης, γιατί  ιδιωτικοποίηση σημαίνει παράδοση  του νερού στα μονοπωλιακά  συμφέροντα, αύξηση της τιμής του, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων της ΕΥΑΘ.  Η εμπειρία από άλλες χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Πορτογαλία), δείχνει ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι αθέτησαν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις για συντήρηση και επέκταση  των δικτύων, υποβάθμισαν την ποιότητα του νερού αλλά και την επεξεργασία των λυμάτων. Στην Αργεντινή πρωταγωνιστής της αθέτησης ήταν ο γαλλικός όμιλος “Suez” ο οποίος σε συνεργασία με την «Ελλάκτωρ» του Μπόμπολα, αποτελεί τον ένα  βασικό διεκδικητή της ΕΥΑΘ. Η συντήρηση του δικτύου της ΕΥΑΘ, 2.200 χλμ αγωγών ύδρευσης & 1.800 χλμ αγωγών αποχέτευσης, θυσιάστηκε στο βωμό της βελτίωσης της κερδοφορίας της επιχείρησης. Οι  απώλειες νερού  κυμαίνονται από 26 έως 32%. Τα τιμολόγιά  της στα ύψη. Η πολιτική  της Ε.Ε. με βάση Κοινοτική οδηγία του 2000, δεν εστιάζει ούτε στα τεχνικά έργα και τις πολιτικές εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων, ούτε στην αναγκαιότητα προστασίας των δασών που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό των υδροφορέων.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ΚΑΙ οι  δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης - αποχέτευσης θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας τους. Πολλές φορές διανέμουν ακατάλληλο νερό, αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων τους, μειώνουν τον αριθμό τους και επιβαρύνουν τη λαϊκή κατανάλωση. Στην περιβόητη στροφή σε ορισμένες χώρες από  την πλήρη ιδιωτικοποίηση στις ΣΔΙΤ και στη λεγόμενη δημοτικοποίηση, πρωταγωνιστούν τμήματα του  Κεφαλαίου που  θέλουν να επιμερίσουν λειτουργικές  δαπάνες (Suez, Veolia). Η δημοτικοποίηση δεν αμφισβητεί ουσιαστικά  την εμπορευματοποίηση, την επιχειρηματική δράση των δήμων με γνώμονα το κέρδος. Το ίδιο σημαίνει η συνεταιρικοποίηση που στηρίζουν εκτός των άλλων το ίδρυμα Μπιλ Γκέϊτς και η συνεταιριστική τράπεζα Charity Bank. Σχετικά με την πρόταση δημάρχων του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης για τη  διενέργεια  δημοψηφίσματος, σημειώνουμε ότι όλοι αυτοί και οι πολιτικές δυνάμεις που  τους  στηρίζουν συμφώνησαν ή  σιώπησαν όταν ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ τη δεκαετία του ΄90 με την  εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο και την είσοδο των εργολάβων. Τώρα θέλουν να δημιουργήσουν άλλες εντυπώσεις, τη στιγμή που  πρωτοστάτησαν σε ιδιωτικοποιήσεις της καθαριότητας, ανακύκλωσης, στάθμευσης, δημοτικών τεχνικών έργων, δημοτικών λειτουργιών, ενοικίασης  εργαζόμενων κλπ. Τη στιγμή που ανέχονται αν δεν στηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις του λιμανιού, της ΔΕΗ, του  συστήματος υγείας, του αερολιμένα κλπ. ΝΔ & ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ & ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ & ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Ελιές, θάμνοι και ποτάμια, διαφέρουν και όμως είναι ίδια, κόμματα της Ε.Ε. και του αστικού καθεστώτος. Οι υποψήφιοί τους υπερκομματικοί μεν, υποτελείς δε. Στον τόπο μας βλέπουμε τη φαρσοκωμωδία του γιατρού και του  διευθυντή τεχνικής εταιρίας να σχίζονται  τον  τελευταίο καιρό για την ποιότητα νερού σε Μυγδονία - Καλλιθέα. Πού ήταν αυτοί όταν στις 15-11-2012 το ΚΚΕ έκανε σχετική τεκμηριωμένη επερώτηση στη Βουλή; Γιατί δεν πίεσαν το κόμμα τους, τη ΝΔ να κάνει κάτι, όπως εξάλλου δεν  πίεσε και  η απερχόμενη δημοτική  αρχή. Συμπέρασμα: Η μόνη και πραγματική διαφορά τους από την επίσημη κυβερνητική πολιτική ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΘΕΑΥΤΗ  Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΛΛΑ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ. Στην πραγματικότητα υποστηρίζουν την ιδιωτικοποίηση αλλά  με μάνατζερ τη τοπική διοίκηση. Το δίλλημα ιδιωτικοποίηση ή δημοτικοποίηση είναι πλαστό. Δεν εξασφαλίζει φθηνό και καλό νερό στους καταναλωτές. Ο μόνος δρόμος για την οριστική λύση είναι η κοινωνικοποίηση των οργανισμών ύδρευσης, ο πανεθνικός σχεδιασμός διαχείρισης των υδατικών  αποθεμάτων, χωρίς καμία επιχειρηματική  ανάμιξη. Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας θα μπορεί να κατοχυρώνει  το νερό ως κοινωνικό  αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.  Με την ενιαία και όχι αποσπασματική αξιοποίηση της έρευνας  των αναγκών και τη γρήγορη αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών λύσεων για τη βελτίωση και αύξηση των υδατικών πόρων. Όλα αυτά με λαϊκό έλεγχο μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, τους συλλόγους και συνεταιρισμούς και την πραγματική λαϊκή αυτοδιοίκηση. 12 Μάη 2014