Εκδήλωση για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης παραβρέθηκε στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής του δήμου Θεσσαλονίκης, με αφορμή την απελευθέρωση της πόλης από τους Γερμανούς κατακτητές κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στις 30 Οκτωβρίου 1944. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η «Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ) 1940-1974 Κ.-Δ. Μακεδονίας» και το «Συλλεκτικό Αρχείο Θεσσαλονίκης Μάνου Μαλαμίδη» τιμώντας και γιορτάζοντας τα 71χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί. Ο Γ. Μπουτάρης κατά την παρέμβασή του συμφώνησε με την πρόταση των διοργανωτών για τον επίσημο εορτασμό αυτής της επετείου. Θέμα που κυριάρχησε στη συνέχεια και στις συζητήσεις, στα «πηγαδάκια» των παραβρισκόμενων, όπως μεταξύ του «δικού μας» Γιάννη Παπαγρηγορίου και του Γιάννη Μπουτάρη. Ο Γ. Παπαγρηγορίου είναι μέλος του Δ.Σ της ΕΔΙΑ (1940-1974) Κ.-Δ. Μακεδονίας, με πρόεδρο τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Θεσσαλονίκης. Στον ίδιο χώρο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αγγελάκη 13, λειτουργεί και έκθεση τεκμηρίων-φωτογραφιών με θέμα: «Μνήμες Κατοχής-απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης» σε συνεργασία με το τμήμα κινηματογράφου του ΑΠΘ, από 27/10 έως 10/11/2015. Οι ώρες επισκέψεων της έκθεσης είναι καθημερινά 10π.μ. – 9μ.μ. εκτός Σαββάτου και Κυριακής Την ξεχωριστή εθνική έξαρση εκείνων των ημερών, ο Γιώργος Ιωάννου ο οποίος έζησε ως παιδί τη μεγάλη μέρα της απελευθέρωσης, την περιγράφει στη συλλογή πεζογραφημάτων «Το δικό μας αίμα»: « Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου. Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν, ξιπόλητη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα, από ανατολικά κατάφταναν μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό, με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν δρόμοι και πλατείες. Πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. Λέγαμε «Χριστός Ανέστη», λέγαμε «Ελευθερία», «Ποτέ ξανά». Σάμπως να 'ταν στο χέρι μας, αλλά έτσι νομίζεις σε τέτοιες στιγμές...», κατέληγε η περιγραφή του Γιώργου Ιωάννου.