ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

Θέλω να εκφράσω τη θλίψη μου, για την μη εκλογή του Ν.Μπάτου, τη θλίψη μου για τους μηχανισμούς στήριξης στους ίδιους και πάλι στους ίδιους λάθος ανθρώπους.

Να εκφράσω τη θλίψη μου για την μη εκλογή των νέων προσώπων, που επένδυσαν ψυχικά και χρηματικά στον Δήμαρχο μας που αδυνατούσε ή δεν ήθελε να δει το βρώμικο παρασκήνιο που έπαιζαν ανήθικο παιχνίδι οι ‘’μεγάλοι παλιοί’’, σε βάρος των ‘’νέων μικρών’’, με σκοπό την ύψιστη αυτοπροβολή τους και την πρωτιά, μειώνοντας έτσι τη δυναμική της παράταξης.

Δεν μετανοιώνω για τον αγώνα που έκανα για τον Δήμαρχο μας. Το άξιζε.!! Μετανοιώνω, που πίστεψα ότι θα κάνω τον αγώνα μου απερίσπαστα, κερδίζοντας όσους περισσότερους ψήφους μπορώ για την παράταξη μας, έχοντας πάντα τον ‘’φόβο’’ μη με βλάψουν οι αντίπαλοι ( Σαραμαντικοί, Γαβοτσικοί, Αλιρικοί κ.ά.).

Δυστυχώς έδωσα λάθος ερμηνεία στη λέξη. Χειρότερους αντιπάλους από τους συνυποψηφίους μου δεν βρήκα.!!!

Δεν μου φεύγει από το μυαλό , ένας στίχος , μια φράση…: Πήραν την Πόλη πήραν την …

Οι Ωραιοκαστρινοί δεν ήθελαν ποτέ την άλωση της πόλης τους, όσο κι αν κουράστηκαν από το όνομα Μπάτος. Ο Καλλικράτης όμως τους καλούσε να μην αλλάξουν όνομα Δημάρχου, αλλά έχοντας έκδηλη επιθυμία ν αλλάξουν ονόματα στελεχών.

Τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής, αλίμονο απογοήτευσαν τα 2/3 των ψηφοφόρων όταν για πέμπτη φορά φιγουράριζαν και πάλι τα ίδια ονόματα εκλεγμένων.

Επικράτησε απορία, οργή, λύπη που δεν επιλέχθηκε ο δικός του ‘’νέος’’ άνθρωπος, με τις φρέσκιες ιδέες να τους αντιπροσωπεύει στην επόμενη τετραετία. Γιατί; Γι’αυτόν κάποιοι μεταδημότευσαν από πάτρια εδάφη, γιατί γι’αυτόν κάποιοι ψήφισαν πρώτη φορά Μπάτο . Γι’αυτό στο κάλεσμα της δεύτερης Κυριακής , κάποιοι απείχαν , ή ακύρωσαν, ή καταψήφησαν. Το πήραν βαρέως να βλέπουν να ‘’πετιούνται’’ έξω οι άνθρωποι τους με ‘’στημένους’’ σταυρούς άλλων και λασπολογώντας τους.

Δήμαρχε μου που σε υπηρέτησα, πιστή στις ιδέες σου, που αγωνίστηκα έντιμα στο πλευρό σου που ξόδεψα ότι είχα και δεν είχα, χάνοντας ακόμη και τη δουλειά μου,( δεν επιδίδω ενοχές απλά δίνω έμφαση στη πραγματικότητα ) που δεν πτοήθηκα για την μικρή μου θέση στο ψηφοδέλτιο, περήφανα σήκωσα και πάλι το ηθικό μου για να μπορώ να σε στηρίξω ξανά με την αρχική ενθουσιώδη δύναμη της ψυχής μου για τον δεύτερο γύρο σαν απλός στρατιώτης στη πρώτη γραμμή.

Δήμαρχε μου, δεν είδες ότι οι στρατηγοί σου οπισθοχώρησαν αφήνοντας μας μόνους , βαυκαλισμένοι με τα παράσημα που με άνομους τρόπους απέκτησαν, μένοντας στα μετόπισθεν και οδηγώντας μας σε μια σίγουρη ήττα ;

Όσο για τους μη εκλεγμένους συνυποψήφιους των όμορων Δήμων, βλέποντας την έπαρση μας για ταμαχιάρικη πρωτιά και ακούγοντας από συναδέρφους μας να τους αποκαλούν ανάξια ‘’βλαχαδερά’’ των 200+ σταυρών κι όμως εκλεγμένα, έναντι των 700+ πρωτευουσιάνικων σταυρών , αλλά μη εκλεγμένων, άλλαξαν ρότα ή αδράνησαν στη μεγάλη ‘’σφαγή’’ των ‘’αμνών’’ από τα ‘’θηρία’’.

Θέλω να πω ένα μεγάλο εύγε στους ‘’στρατιώτες’’ του Σαραμάντου , γιατί δεν νοιάστηκαν για τους σταυρούς αλλά για τον ποιόν θα ‘’σταύρωναν’’, ενωμένοι όλοι μαζί.

Κι εμείς ; πετούσαμε………..σταυρό…..

Υ.Γ. : Δήμαρχε σ΄ ευχαριστώ που επέλεξες να είμαι συνταξιδιώτισσα σου στο τελευταίο ίσως ταξίδι της Δημαρχιακής σου πορείας. ( ευελπιστώ ν’ ανοίξεις πανιά για μεγαλύτερο πολιτικό ταξίδι ).

Αποκόμισα σπουδαίες εμπειρίες, ατσάλωσα και δάμασα ακόμη περισσότερο τον χαρακτήρα μου.

Και το πιο σημαντικό. Έμαθα δίπλα σου να μη γέρνω από τα χτυπήματα να βαδίζω μπροστά σε δύσκολα αλλά έντιμα μονοπάτια με αμείωτη διάθεση προσφοράς και άμιλλας.